- خانه فاسقان است. خداوند مى‌فرمايد: «به زودى كسانى را كه در روى زمين بناحق تكبر مى‌ورزند از (ايمان به) خود منصرف مى‌سازم. آنها چنانند كه اگر هر آيه و نشانه‌اى را ببينند به آن ايمان نمى‌آورند؛ اگر راه هدايت را ببينند، آن را به‌عنوان راه خود نمى‌گزينند و اگر راه گمراهى را ببينند، آن را راه خود انتخاب مى‌كنند». [1]

- پس اين دنيا براى چه كسانى است؟

- براى شيعيان ما مايه آرامش خاطر و براى ديگران مايه آزمايش است.

- پس چرا صاحب آن، آن را در اختيار نمى‌گيرد؟

- در حال عمران و آبادانى از او گرفته شده و تا زمانى كه آباد نگردد آن را پس نمى‌گيرد.

- شيعيان شما كجايند؟

- (امام در پاسخ اين آيه را خواند:) «كافران از اهل كتاب و مشركان (مى‌گفتند: دست از آيين خود برنمى‌دارند تا دليل روشنى براى آنان بيايد». [2]

- پس بدين ترتيب ما كافريم؟!

- نه، ولى همچنانيد كه خدا فرموده: «آيا نديدى كسانى را كه نعمت خدا را به كفران تبديل كردند و قوم خود را به سراى نيستى و نابودى كشاندند؟!» [3]

هارون ازسخنان امام عليه السلام برآشفت و نسبت‌به آن حضرت با تندى و خشونت رفتار كرد. [4]

امام عليه السلام در اين برخورد با استناد به آيات نورانى قرآن، نه تنها صلاحيّت هارون را براى امامت مسلمانان نفى كرد، بلكه او را فاسق و غاصب و از مستكبران روى زمين خواند كه به آيات الهى ايمان ندارند، از صراط مستقيم حق، روى برتافته، راه گمراهى در پيش گرفته‌اند.

امام كاظم عليه السلام در حالى كه عبداللّه و گروهى از بزرگان شيعه در منزلش گرد آمده بودند، دستور داد هيزم زيادى وسط خانه فراهم آورده و آنها را آتش بزنند، چون‌ شعله‌هاى آتش زبانه كشيد برخاست و در درون آتش نشست و با حاضران به گفتگو

[1] اعراف (7)، آِی 146.

[2] بِیّنه (98)، آِیه 1.

[3] ابراهِیم (14)، آِیه 28.

[4] الاختصاص، ص 262.