دلائل زيادى بر امامت امام هادى وجود دارد، از جمله: روايات به يادگار مانده از پيامبر صلى الله عليه و آله كه در آن‌ها تعداد، نام، نام پدر و ديگر مشخصات جانشينان آن حضرت ذكر شده، [1] تصريحات مكرّر امام جواد عليه السلام به امامت و جانشينى فرزندش امام هادى عليه السلام پس از رحلت خويش [2]، وصيّت امام نهم به فرزندش امام هادى عليه السلام و وصىّ خويش قرار دادن وى، [3] برجستگى‌هاى علمى و كمالات نفسانى كه جزو ملاك‌هاى اساسى امامت بشمار مى‌روند و در آن عصر جز در وجود امام هادى عليه السلام يافت نمى‌شد و صدور كرامات فراوان از آن حضرت كه هر كدام نشانه بارزى بر امامت ايشان مى‌باشد. [4]

شرايط سياسى- اجتماعى‌

دوران امامت امام هادى عليه السلام از نظر سياسى- اجتماعى از ويژگى‌هاى زير برخوردار بود.

1- بى‌كفايتى زمامداران عباسى‌

دستگاه خلافت عباسى بر اثر غفلت زمامداران اين دوره، از اداره امور كشور و استيلاى تركان خشن، ماجرا جو و سلطه‌طلب بر سرنوشت جامعه اسلامى از نظر قدرت سياسى رو به ضعف نهاده بود.

حكومت عباسى- در پى آن همه قدرت و شوكتى كه در دوران منصور، هارون و مأمون به دست آورده بود- در اين دوره چنان دچار سستى و ناتوانى شده و حاكمان آن، اسير و بازيچه دست تركان گشته بودند كه از خود هيچ اختيارى نداشتند. شاعرى وضعيّت اسفبار معتز يكى از خلفاى اين دوره را چنين توصيف مى‌كند.

خَليفَةٌ فى‌ قَفَصٍ بَيْنَ وَصيفٍ وَ بُغا يَقُولُ ما قالا لَهُ كَما يَقُولُ الْبَبَّغاء [5]

خليفه در قفسى بين وصيف و بغا زندانى است و طوطى‌وار آنچه آنان مى‌گويند مى‌گويد.

[1] به عنوان نمونه رجوع کنِید به کفاِیة الاثر، ص 156.

[2] ر.ک. اعلام الورِی، ص 356 و ارشاد، ص 327.

[3] ر.ک. کافِی، ج 1، ص 325.

[4] به عنوان نمونه رجوع کنِید به بحار الانوار، ج 50، ص 146.

[5] مروج الذهب، ج 4، ص 61.