ما بهتر از زندگى با دشمنان ما است» شراره‌اى در درونش ايجاد مى‌نمايد. [1]

4- مبارزه با بدعت‌ها و انحراف‌ها

تبليغات سوء دشمنان و دسترسى نداشتن مردم به امامان عليهم السلام يكى از عوامل مهمّ بروز بدعت‌ها و گسترش فعّاليّت‌هاى گروههاى منحرف در درون جامعه اسلامى بود؛ از اين رو، يكى از رسالت‌هاى امامان، مبارزه با اين خط انحرافى بود.

امام عسكرى عليه السلام در برابر گروههاى منحرف از قبيل: صوفيّه و واقفيّه، موضع گرفت و ضمن اعلام بيزارى از سردمداران آنها، لعن بر آنان را روا دانست. [2] علاوه بر آن در عراق فيلسوفى بود به نام يعقوب بن اسحاق كندى كه مشغول تدوين كتابى درباره تناقض‌هاى قرآن بود. امام با آگاهى از اين اقدام، با طرح سؤالى كه توسط يكى از شاگردان براى وى فرستاد، او را متوجه اشتباه خود كرد و وادار نمود همه آنچه را تهيّه كرده بود بسوزاند. [3]

موضع‌گيرى در برابر فتنه زنگيان به رهبرى فردى به نام على بن محمد بن عبدالرحيم زنگى كه عليه عباسيان قيام كرده بود و در طول چهارده سال، هزاران نفر بى‌گناه را به قتل رسانيد و ويرانى‌ها و خسارات فراوانى به بار آورد، از ديگر موارد مبارزه آن گرامى عليه گروههاى فتنه‌گر است.

صاحب زنگ، خود را علوى و از تبار امام سجاد عليه السلام قلمداد كرد؛ در صورتى كه دروغ مى‌گفت. امام در برابر فتنه او موضع گرفت و با صراحت اعلام كرد: «صاحب زنج از ما خاندان نيست». [4]

امام عليه السلام در اين اعلام موضع، بدون آن كه از نظر سياسى نسبت به حركت او اظهار نظرى كرده باشد، به طرد وى از خاندان علوى بسنده كرد و اين منطقى‌ترين موضع‌گيرى در آن شرايط بود؛ چه آن كه از نظر امام هر دو طرف درگير در جبهه باطل قرار داشتند و

[1] براِی آگاهِی از تفصِیل نامه به بحار الانوار، ج 50، ص 299.

[2] همان، صص 267، 274 ـ 275.

[3] ر.ک. مناقب، ج 4، ص 424.

[4] همان، ص 428.