شده است. از رسول اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است:

مهدى از فرزندان من است. نام او نام من و كنيه‌اش كنيه من است. در صورت و سيرت شبيه‌ترين مردان به من است. [1]

در رواياتى ديگر به پاره‌اى از شمايل و ويژگى‌هاى جسمى يا اخلاقى آن حضرت تصريح شده است. [2] امير مؤمنان عليه السلام فرمود:

او جوانى راست قامت است كه چهره‌اى زيبا و مويى نيكو دارد كه بر شانه‌هايش فرو ريخته و نورانيّت چهره‌اش بر سياهى موهاى محاسن و سرش غلبه دارد. [3]

امام رضا عليه السلام فرمود:

نشانه او، داشتن سيماى جوانى در سنّ پيرى است. چندان كه بيننده او را چهل ساله يا كمتر مى‌پندارد و نيز از نشانه‌هاى او اين است كه با گذشت زمان پير نمى‌شود تا زمانى كه اجلش فرا رسد. [4]

او از مردم به آنان سزاوارتر، از پدران و مادرانشان بر آنان مهربان‌تر و در برابر خداوند بزرگ از همه متواضع‌تر است. آنچه به مردم فرمان دهد، خود پيش از ديگران بدان عمل مى‌كند و آنچه مردم را از آن بازمى‌دارد، خود پيش از همگان از آن پرهيز مى‌كند. [5]

امامت‌

پيشواى دوازدهم در ماه ربيع‌الاوّل، سال 260 در حالى كه كمتر از پنج سال از عمرش مى‌گذشت، عهده‌دار امامت شد. پيشوايى آن حضرت در شرايطى بحرانى آغاز گشت.

حكمرانان عباسى به عنوان دشمنان بيرونى جبهه امامت، تمام تلاش خود را براى نابودى اين جبهه به كار گرفته بودند. دشمن درونى نيز از درون كانون امامت در چهره‌

[1] منتخب الاثر، ص 182.

[2] براِی آگاهِی از اِین رواِیات، رجوع کنِید به منتخب الاثر، صص 141، 175 و 185 ـ 187.

[3] الغِیبة، ص 281؛ ارشاد، ص 363.

[4] منتخب الاثر، ص 285.

[5] بحار الانوار، ج 25، ص 117.