يكى از شاهدان- كه به هنگام هجوم مأموران، در منزل امام حضور داشته- مى‌گويد:

«سواران خليفه كه جعفر كذّاب نيز در ميان آنان بود به خانه امام هجوم برده و به غارت اموال و اثاثيه منزل پرداختند. تمام كوشش من حفظ مولايم بود كه ناگاه ديدم او از در خارج شد بدون آن كه مأموران، متوجه شوند.» [1]

ب- بازرسى خانه‌هاى شيعيان: معتمد پس از ناكامى در جريان بازرسى منزل امام عسكرى عليه السلام در اقدامى گسترده‌تر، دستور بازرسى منازل شيعيانى را داد كه احتمال مى‌رفت حضرت حجت در آنجا پنهان شده باشد. اين كار با همكارى جعفر- كه شيعيان را خوب مى‌شناخت- انجام گرفت. جعفر با آزار شيعيان و حتى زنان و كنيزان وابسته به امام عسكرى عليه السلام، تهديد و تحقير آنان و حتى در بند كشيدن و به زندان افكندن برخى از آنان، جوّ رعب و وحشتى در ميان پيروان اهل بيت ايجاد كرد و دل بازماندگان حضرت عسكرى عليه السلام از جمله امام زمان (عج) را آزرد؛ بگونه‌اى كه به تعبير شيخ مفيد، مصيبت بزرگى از اين ناحيه بر بازماندگان حضرت وارد آمد. [2]

ج- اختلاف در مسأله امامت: با رحلت امام عسكرى عليه السلام شيعيان در مسأله امامت دچار اختلاف گشته و به چند گروه تقسيم شدند. گروهى بر آن شدند كه امام عسكرى عليه السلام رحلت نكرده و او زنده است و همو مهدى آل محمد است. برخى قائل شدند گرچه امام عسكرى عليه السلام درگذشته، ليكن دوباره زنده مى‌شود و همو مهدى قائم خواهد بود. بعضى ديگر به «فترت» معتقد شده و گفتند: پس از امام عسكرى عليه السلام امامى وجود نداشت و جامعه اسلامى در اين فترت از زمان بدون امام بود. جمعى نيز تحت تأثير تبليغات سوء جعفر قرار گرفته، معتقد به امامت او شدند. گروهى ديگر، در شك و سرگردانى فرو رفته، نمى‌دانستند به كجا بروند و به چه كسى روى آورند. تعداد زيادى نيز بر صراط مستقيم امامت باقى ماندند و پس از امام عسكرى عليه السلام به امامت فرزندش‌

[1] کمال الدِین و تمام النعمة، ج 2، ص 473.

[2] ارشاد، ص 345.