منزلت معنوى او مى‌افزود ... بنابراين، چنانچه تو نزد پيروان برادرت منزلتى همچون منزلت او دارى، نيازى به ما نخواهى داشت. در غير اين صورت، هيچ كارى براى تو نمى‌توانيم انجام دهيم. [1]

غيبت‌

از جمله رويدادهاى مهمّ و بى‌سابقه در تاريخ امامت شيعه، مسأله غيبت حضرت مهدى (عج) از ديده‌ها است. امام از آغاز تولد در خانه پدرى مخفيانه زندگى مى‌كرد. تنها افرادى خاص توفيق ديدارش را پيدا كردند. پس از عهده‌دارى امامت كه جستجوى حكومت از آن حضرت ابعاد گسترده‌ترى پيدا كرد، زندگى پنهانى امام وارد مرحله جديدى شد و جز چند نفر كه سمت نيابت خاص آن گرامى را برعهده داشتند، كسى ايشان را نمى‌ديد. بدين ترتيب تاريخ امامت با بحران جديدى رو به رو شد و اراده حق بر اين تعلق گرفت كه آخرين جانشين رسول خدا صلى الله عليه و آله تا آن زمان كه خدا بخواهد از ديده‌ها پنهان شود.

مسأله غيبت در تاريخ زندگى امّت‌هاى پيشين در ارتباط با انبياء و جانشينان آنان وجود داشته است. در پاره‌اى روايات از مسأله غيبت رهبران الهى به‌عنوان يك سنّت پروردگار، ياد شده كه در ميان تمامى امّت‌ها رخ داده است. امام باقر عليه السلام مى‌فرمود:

سوگند به خدا مسأله غيبت، سنّت الهى است كه مو به مو اجرا خواهد شد و هر آنچه كه در ميان امّت‌هاى پيشين روى داده، ناگزير در ميان شما نيز روى خواهد داد. و اگر شما يكنواخت مى‌زيستيد، بر غير سنّت پيشينيان خود مشى كرده بوديد. [2]

در ميان انبياء نخستين غيبت، مربوط به حضرت ادريس است كه به خاطر درگيرى با طاغوت زمانش و بيم از او، مدت بيست سال در غارى پنهان بود. [3] پس از او، حضرت‌

[1] کمال الدِین و تمام النعمه، ج 2، ص 479.

[2] بحار الانوار، ج 52، ص 110

[3] کمال الدِین و تمام النعمة، ج 1، صص 127 ـ 132.