گفته شد: قريش استدلال كردند كه آنان از درخت رسولند.

امام عليه السلام فرمود: به درخت استدلال كردند (و خلافت را بردند) ولى ميوه‌اش را (كه خاندان رسول هستند) تباه كردند. [1]

امير مؤمنان عليه السلام در اين بيان كوتاه امّا مستدلّ و استوار ضمن سلب صلاحيّت انصار و مهاجران براى احراز مقام پيشوايى امت، شايستگى خويش را براى جانشينى پيامبر صلى الله عليه و آله به عنوان ميوه درخت رسالت اثبات كرد.

2- امير مؤمنان عليه السلام پس از فراغت از دفن پيامبر صلى الله عليه و آله همراه تعدادى از بنى‌هاشم و ديگران در مسجد نشسته بودند. برخى از ياران ابوبكر به حضور آنان رسيده و از ايشان خواستند همچون ديگران با ابوبكر بيعت كنند وگرنه درباره آنان با شمشير حكم خواهند كرد. امام عليه السلام در پاسخ آنان فرمود:

من براى اين بيعت سزاوارترم. شما بايد با من بيعت كنيد. شما به موجب خويشاوندى با رسول خدا صلى الله عليه و آله خلافت را از انصار گرفتيد. آنان هم اين حق را به شما تسليم كردند.

من نيز با شما چنين استدلال مى‌كنم. من در زمان حيات رسول خدا صلى الله عليه و آله و نيز هنگام رحلت او، نزديك‌ترين فرد به‌آن حضرت بودم. من، وصىّ، وزير وحامل علم اويم ....

من به كتاب خدا و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله از همه آشناترم و فرجام كارها را بهتر از همه شما مى‌دانم، و ثبات قدمم از شما بيشتر است. پس بر سر چه نزاع داريد؟!

3- سخنرانى امام عليه السلام در جمع مهاجر و انصار. در بخشى از سخنان آن حضرت آمده است:

اى مهاجران و انصار! خدا را در نظر بياوريد و عهد و ميثاق پيامبر صلى الله عليه و آله را درباره من‌

[1] نهج البلاغه، صبحِی صالح، خطبه 67. سِید رضِی پس از نقل اِین سخن امِیر مؤمنان علِیه السلام: وَا عَجَبَاهْ! أَ تَكُونُ الْخِلاَفَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ الْقَرَابَةِ ـ آِیا خلافه با همصحبتِی و خوِیشاوندِی به دست مِی‌آِید؟ ـ مِی‌نوِیسد: شعرِی از امام علِیه السلام در اِین باره نقل شده است:

فَإِنْ كُنْتَ بِالشُّورى مَلَكْتَ أُمُورَهُمْ فَكَيْفَ بِهذا وَالْمُشيرُونَ غُيَّبٌ

وَإنْ كُنْتَ بِالْقُرْبى حَجَجْتَ خَصيمَهُمْ وَغَيْرُكَ أوْلى بِالنَّبِيِّ وَأَقْرَبٌ

اگر به وسِیله شورا زمام امور امت را به دست گرفته‌اِی (باِید بگوِیم:) اِین چه شوراِیِی بود که رأِی دهندگان (و صاحب‌نظران اصلِی) در آنجا نبودند.

و اگر از راه خوِیشاوندِی با پِیامبر صلِی الله علِیه و آله با آنان احتجاج کردِی، دِیگران از تو به پِیامبر صلِی الله علِیه و آله نزدِیک‌تر و (در نهاِیت براِی احراز مقام خلافت) سزاوارتر بودند. همان، ص 502.