فراموش نكنيد و حكومت محمّد صلى الله عليه و آله را از خانه او به خانه‌هاى خود مبريد ....

شما مى‌دانيد كه ما خاندان، از همه شما به اين امر سزاوارتريم. مگر شما خواهان كسى نيستيد كه به معارف و مفاهيم قرآن و اصول و فروع دين و سنن و دستورات پيامبر صلى الله عليه و آله احاطه كامل داشته باشد و به خوبى بتواند جامعه اسلامى را اداره كند، جلو مفاسد را بگيرد و غنايم و درآمدها را عادلانه ميان مردم تقسيم كند؟

سوگند به خدا چنين فردى در ميان ماست نه در ميان شما. از هواى نفس پيروى نكنيد و از حق دور نشويد و اعمال نيك گذشته خود را با كردارهاى ناشايست كنونى تباه مسازيد. [1]

امير مؤمنان عليه السلام در اين سه مرحله، با موضعگيرى صريح، قاطع و مستدلّ، ديدگاه خود را نسبت به ماجراى سقيفه و گردانندگان آن بيان كرد و ناخشنودى خويش را از اين اجتماع فتنه‌انگيز و نتايج آن، به گوش همگان رسانيد.

25 سال سكوت براى خدا

نخستين محصول تلخ سقيفه، انزواى امير مؤمنان عليه السلام و به قدرت رسيدن ابوبكر بود.

وى در سال سيزدهم هجرت در 63 سالگى از دنيا رفت و مدت خلافتش دو سال و سه ماه به طول انجاميد. [2]

پس از ابوبكر، عمر بن خطاب طبق توصيه وى روى كارآمد و پس از ده سال و شش ماه و اندى حكومت، در اواخر ذيحجّه سال 23 هجرى به دست ابولؤلؤ كشته شد. [3]

عمر براى تعيين جانشين خويش، شورايى تشكيل داد كه نتيجه آن به سود عثمان بن عَفّان تما شد. او نيز حدود دوازده سال در مسند قدرت بود، سرانجام بر اثر بى‌عدالتى و حيف و ميل بيت‌المال؛ در ذيحجه سال 35 هجرى به‌دست گروهى از مسلمانان انقلابى‌

[1] الامامة و السِیاسة، ج 1، ص 19، و احتجاج، ج 1، ص 96.

[2] مروج الذهب، ج 2، ص 298.

[3] همان، ص 304.