سلاحم را به تو تحويل دهم. [1]

مراسم بيعت‌

امام حسن عليه السلام پس از فراغت از مراسم تجهيز و دفن پدر بزرگوارش به مسجد رفت و در حضور انبوه مردم عزادار بر منبر برآمد و ضمن اعلام خبر شهادت امير مؤمنان عليه السلام و بيان شمّه‌اى از فضائل آن حضرت، به معرّفى خويش پرداخت و خود را عضو خاندانى دانست كه خداوند در كتاب خود، مودّت و محبّت آنان را بر همگان واجب دانسته و فرموده است:

(قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ اجْراً الَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى) [2]

بگو: من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‌كنم جز دوستى نزديكانم.

سخنان امام عليه السلام حاضران را تحت تأثير قرار داد و زمينه بيعت آنان را با فرزند پيامبر صلى الله عليه و آله فراهم ساخت؛ از اين رو به محض آنكه عبداللّه بن عباس بپا خاست و مردم را به بيعت وى فراخواند، همگان دعوت او را پذيرفتند؛ گروه گروه به آن حضرت روى آورده با وى بيعت كردند. [3]

با پخش خبر بيعت كوفيان با امام مجتبى عليه السلام در ديگر شهرها، همچون بصره، مدائن، حجاز، يمن و فارس، مردم آن سامان نيز با كوفيان در بيعت با امام حسن عليه السلام هماهنگ شدند. [4] بدين ترتيب، دومين پيشواى شيعيان با بيعت عمومى و اختيارى مردم به‌ويژه بزرگان و زبدگان مهاجر و انصار بر كرسى خلافت الهى تكيه زد و زمام امور مسلمانان را به دست گرفت.

امام عليه السلام در نخستين اقدامات، به تدبير امور ادارى و سياسى مملكت اسلامى پرداخت. ضمن نصب يا ابقاى كارگزاران بر مناصب دولتى، دستورها و رهنمودهاى لازم‌

[1] کافِی، ج 1، ص 297.

[2] شورِی (42)، آِیة 23.

[3] ارشاد، ص 188.

[4] ر.ک: صلح الحسن، ص 58.