حسين عليه السلام را تنها نمى‌گذاشتند، چه بسا حوادث دردناك بعدى اتفاق نمى‌افتاد:

... اگر امثال شبث بن ربعى در يك لحظه حساس از خدا مى‌ترسيدند- به جاى اينكه از ابن زياد بترسند- تاريخ عوض مى‌شد ... عوام متفرق شدند، ولى چرا آن خواص مؤمنى كه اطراف مسلم بودند متفرق شدند در بين آنها كسان خوبى بودند، افراد حسابى بودند، بعداً بعضى از آنان در كربلا آمدند شهيد شدند، اما اين جا اشتباه كردند ...

وقتى امام حسين (ع) قيام كرد- با آن عظمتى كه امام حسين (ع) در جامعه اسلام داشت- خيلى از همين خواص پيش امام حسين (ع) نيامدند كه كمك كنند. ببينيد به وسيله اين خواص در يك جامعه، چقدر وضعيت خراب مى‌شود.

مقام معظم رهبرى در يك جمعبندى كلى از نقش خواص در تحول جامعه مى‌فرمايد:

اگر خواص در هنگام خودش، كارى را كه لازم است، تشخيص دادند و عمل كردند، تاريخ نجات پيدا مى‌كند و حسين بن على‌ها به كربلاها كشانده نمى‌شوند. اگر خواص، بد فهميدند، دير فهميدند، يا فهميدند و با هم اختلاف كردند ... معلوم است كه در تاريخ، كربلاها تكرار خواهد شد. [1]

علّت عدم قيام امام حسين عليه السلام در دوران معاويه‌

پيش از اين به اختصار در اين باره بحث كرديم. روح قضيه بر مى‌گردد به تفاوت شخصيّت معاويه و يزيد و اختلاف بر خورد آنان با بيت امامت. امام حسين عليه السلام در دوران معاويه دو انتخاب در پيش رو داشت: قيام و شهادت و ديگرى مبارزه و زنده ماندن. زنده ماندن در آن شرايط ثواب و اثر و زحمتش بيشتر از كشته شدن بود، از اين رو، امام عليه السلام اين سخت‌تر را انتخاب كرد و به ديگران هم توصيه كرد تا معاويه زنده است، دنبال راه‌

[1] بِیانات مقام معظم رهبرِی در جمع فرماندهان لشکر 27 حضرت رسول در مورخ 20/3/75. لازم به ِیادآورِی است که مطالب اِین بخش، از کتاب رسالت خواص، نوشته آقاِی سِید احمد خاتمِی اقتباس شده است. مأخذ بِیانات مقام معظم رهبرِی نِیز همِین کتاب است.