محمود غزنوى توانست عمر اين دولت بزرگ شيعى را پايان دهد. [1]

2- 2. ركن‌الدوله حسن بن بويه (مؤسس حكومت آل بويه در رى و ايالت جبال)

ركن الدوله از طرف برادرش على بن بويه كه حاكم فارس بود مأمور تصرف اصفهان شد. وى توانست آن ايالت را در سال 327 قمرى به تصرف درآورد. سپس به رى حمله كرد و آنجا را در سال 329 قمرى تسخير كرد، ولى پس از سه سال در سال 333 قمرى نوح سامانى، ابوعلى بن محتاج را مأمور بازپس‌گيرى كرد. ابوعلى در حمله دوم توانست علاوه بر رى بار ديگر جبال را تصرف كند. ركن الدوله به فارس رفت و با ترفند عماد الدوله و به جان هم انداختن سامانيان، بار ديگر ركن الدوله به رى بازگشت و زمام امور رى و جبال را به دست گرفت.

ركن‌الدوله پس از آن به طبرستان و گرگان حمله كرد و آن جا را به تصرف درآورد و با صلحنامه‌اى كه با سامانيان منعقد كرد، توانست مناطق تحت سلطه خود را حفظ كند. وى سپس به عراق حمله كرد و فتنه تركان شورشى را خاموش كرد. ركن الدوله پس از 44 سال در سال 366 قمرى در 78 سالگى در رى درگذشت.

ركن الدوله، انسانى بردبار، كريم النفس، بسيار بخشنده و سخاوتمند و داراى سياستى نيكو بود. همّتى بلند داشت و عدالت را رعايت مى‌كرد و تا آنجا كه ممكن بود از خونريزى پرهيز مى‌نمود و در ردّ مظالم و رسيدگى به علويان و نيازمندان تلاش مى‌كرد. [2] حاكمان پس از ركن الدوله در رى و همدان و اصفهان عبارتند از:

- مؤيد الدوله، ابومنصور بن ركن الدوله.

- فخر الدوله، ابوالحسن على بن ركن الدوله.

- مجد الدوله، ابوطالب رستم بن فخر الدوله.

- شمس الدوله، ابو طاهر بن فخر الدوله.

- سماء الدوله، ابوالحسن بن شمس الدوله. [3]

3- 2. معزّ الدوله احمد بن بويه (مؤسّس حكومت آل‌بويه در عراق)

كوچك‌ترين پسر ابوشجاع ديلمى، احمد بود كه حكومت آل بويه را در عراق تأسيس كرد.

[1] . تاريخ تشيع، ج 2، ص 46 و 81

[2] . ر. ك: تاريخ تشيع در ايران، ج 1، ص 34-38؛ دائرة‌المعارف بزرگ اسلامى، ذيل عنوان «آل بويه»

[3] . دائرة‌المعارف بزرگ اسلامى، ذيل عنوان «آل بويه»