احمد از سوى برادرش على مأمور تصرف كرمان شد و آنجا را به تسخير خود درآورد. و سپس مأمور فتح عراق گرديد كه نخست شكست خورد و با نيروى كمكى كه از سوى برادرش على رسيد، بار ديگر به بغداد حمله كرد و اين بار آن را فتح نمود (يازدهم جمادى الاول 334).

خليفه عباسى مستكفى، چاره‌اى جز اظهار خشنودى نداشت و به او، لقب «معزالدوله» و به على، لقب «عماد الدوله» و به حسن، لقب «ركن الدوله» داد. و سكّه به نام آنان ضرب شد و براى خليفه، روزى پنج هزار درهم حقوق مقرّر كرد.

معزالدوله چنان بر امور خلافت مسلط شد كه مستكفى را عزل و المطيع را به خلافت رساند و پس از آن هيچ امر و نهى و خلافت و وزارتى براى مطيع نمانده بود. معز الدوله به سال 335 قمرى بر «ناصر الدوله حمدانى» تاخت و توانست قلمرو حكومت آنها را به تصرف خود درآورد.

وى همچنين در سال 354 قمرى به عمان تاخت و امير آنجا را به اطاعت خود درآورد.

وى براى سركوبى عمران بن شاهين به واسط رفت كه در آنجا بيمار شد و براى معالجه به بغداد بازگشت، و در سال 356 پس از 21 سال و يازده ماه حكومت، در 53 سالگى درگذشت و در كاظمين دفن شد و پسرش عزالدوله بختيار، جانشين او شد. حاكمان عراق پس از وى عبارتند از:

- عزّ الدوله ابومنصور بختيار بن معزّ الدوله.

- عضد الدوله فناخسرو بن ركن الدوله.

- شرف الدوله.

- صمصام الدوله.

- بهاء الدوله.

- سلطان الدوله.

- مشرف الدوله شاهنشاه، ابوعلى حسن بن بهاء الدوله.

- جلال الدوله ابوطاهر بن بهاء الدوله.

- عماد الدين ابو كاليجار.

- الملك الرحيم ابونصر خسرو فيروز.

برخى از حاكمان آل بويه در عراق، در ضمن حاكم فارس نيز بوده‌اند كه اسم آنها مشترك در هر دو جا آمد.

علاوه بر فارس، رى و عراق شاخه كوچكى از آل بويه بر كرمان حكومت مى‌كردند كه بيش‌تر