افشار، قاجار و صوفيان قراباغ به سمت اردبيل حركت كرد و پس از زيارت قبور اجداد خود در اردبيل و طلب دعاى خير از مادر پير خود، از راه قراباغ و ارزنجان به شيروان رفت. چون خبر قيام اسماعيل ميرزا پخش گرديد، مريدان او از سوريه، ديار بكر و سيواس زير پرچمش گرد آمدند و با هفت هزار نفر به جنگ «فرخ يسار» شاه شيروان رفت و نزديك گلستان او را شكست داد و به قصاص پدر او را بكشت و سلسله شيروان شاه را منقرض كرد. [1]

پس از فتح بادكوبه، اسماعيل ميرزا به جانب آذربايجان حركت كرد و الوند بيك پسر يوسف‌بك را شكست داد و نزديك نخجوان جنگ سختى رخ داد كه در آن لشكر «آق قويونلوها» به سردارى امير عثمان موصلى مغلوب گرديد. الوند بيك به ديار بكر فرار كرد و اسماعيل ميرزا با پيروزى وارد تبريز گرديد و به نام شاه اسماعيل تاج سلطنت ايران را در سال 907 قمرى بر سر نهاد. [2]

شاه اسماعيل از پادشاهان بزرگ ايران است. وى توانست، آذربايجان، عراق، خراسان، فارس، كرمان، خوزستان را تحت قلمرو خود درآورد. مدتى ديار بكر، بلخ و مرو تحت اقتدار وى بود. به شهادت مورخان شرقى و اروپايى اين پادشاه هنگام جنگ بسيار شجاع بود.

گرچه نسبت به دشمنان خويش در بعضى مواقع قساوت به خرج داده، ولى به طور كلى در بسط عدل و جلوگيرى از ظلم و منع سپاهش از تعدى به مردم كوشا بود. وى داراى حسن صورت و سيرت بود و به مذهب تشيع اعتقاد راسخ داشت.

شاه اسماعيل از سيزده سالگى پيوسته در جنگ بود و مهمترين آنها پنج جنگ بزرگ از اين قرار است.

- جنگ با فرخ يسار، شيروان شاه معروف به جنانى به سال 906 قمرى‌

- جنگ با الوند بيك در شرور (907 ق)

- جنگ با سلطان مراد آق قويونلو نزديك همدان (908 ق)

- جنگ با شيبك خان نزديك مرو (916 ق)

- جنگ با سلطان سليم در چالدران (920 ق)

[1] . همان، ص 10-12؛ تاريخ كامل ايران، ص 410-412

[2] . ر. ك: همان، ص 13-48؛ تاريخ كامل ايران، ص 415