در اين درس تنها به سياست تضعيف مذهب، آن هم به اختصار مى‌پردازيم. رضا شاه پس از به قدرت رسيدن، وظيفه خود را سربلندى اسلام اعلام و اعلاميه‌اى بدين مضمون صادر كرد: قوانين اسلام به منظور بهروزى مردم اجرا خواهد گرديد و معنويت مسلمانى كاملًا اجرا خواهد شد و فروش نوشابه‌هاى الكلى ممنوع خواهد گرديد.

رضا شاه چون آگاه بود كه مذهب در ايران ريشه عميقى دارد و اگر برخلاف آن گام بردارد موفق نخواهد شد، خود را مسلمانى متعصب معرفى كرد و تظاهرات مذهبى زيادى براى جلب مردم و روحانيون داشت. به زيارت عتبات رفت در دسته‌هاى عزادارى محرم شركت مى‌كرد و مجلس روضه خوانى تشكيل مى‌داد. ولى ديرى نگذشت كه ماهيت خود را نشان داد و سياست مذهب‌زدايى را به مرحله اجرا درآورد.

امپرياليسم انگليس كه در دوران قاجار متوجه قدرت فوق‌العاده مذهب و رهبران مذهبى در تحولات سياسى- اجتماعى ايران شده بود و امكان رسوخ در آنان را نيز مشكل بلكه غير ممكن مى‌دانست، در موقعيت استثنايى كه در دوران رضا خان به دست آورده بود، بر آن شد تا ضربه خود را وارد كرده و به گمان خود براى هميشه اقتدار مذهب و نفوذ رهبران مذهبى را ريشه‌كن كند. [1] اقدامات مذهبى‌زدايى رضا خان عبارت بودند از:

الف. جايگزين كردن نظام حقوقى به جاى شرعى.

ب. اجبارى كردن سربازى حتى براى طلبه‌ها.

ج. تغيير لباس ملى و حتى لباس روحانيون- مگر در موارد خاص- به لباس متحدالشكل به شكل اروپايى.

د. خلاف تجدد دانستن آداب مذهبى.

ه. جايگزين كردن حقوقدانان اروپايى به جاى روحانيون.

ز. تغيير سن شرعى پانزده سال به [سن قانونى‌] هجده سال.

ح. اجازه به زنان در مواردى براى اقدام به طلاق.

ط. اجازه تشريح مردگان مسلمان در دانشگاه پزشكى تهران.

ى. اجازه ورود خارجيان غير مسلمان به مساجد تاريخى براى بازديد.

[1] . همان، ص 33-37