پيش آمد- بنابراين رسول خدا (ص) همه دستوراتى كه از جانب خدا بيان شده بود، به شاگرد خاص و جانشين خودش حضرت على (ع) تعليم داد و به او فرمود: شما براى مردم بيان كن. [1] تفسير و تبيين دين به طور صحيح، بدون امام معصوم تحقق نمى‌يابد؛ زيرا امكان ارتكاب خطاى بيان و تشريح در غير معصوم وجود دارد و در اين صورت دين از تغيير و تحريف مصون نمى‌ماند. امام رضا (ع) درباره ضرورت وجود امام معصوم در تبيين و تشريح دين فرمود:

چون براى مردم قوانين و دسورات معينى تعيين شده است و مردم مامورند از حدود شرعى تجاوز نكنند، اين موضوع امكان نمى‌يابد مگر اين‌كه شخص امينى بر آنان گمارده شود .... [2]

علاوه برد لايل عقلى پيش گفته، كه ضرورت تعيين جانشين پيامبرى را از سوى خداوند ايجاب مى‌كرد، شواهد تاريخى نيز گواه بر اين موضوع است. از جمله پيامبر اسلام در غيبتهاى كوتاه خويش از مركز حكومت- مدينه- براى خود جانشين معرفى مى‌كرد. پس چگونه مى‌شود پيامبرى كه تا اين اندازه دقيق و حساس بود، براى زمان پس از خود و ادامه راهش، به فكر جانشين نيتفاده باشد! [3]

3. دلايل قرآنى در اثبات ولايت و امامت‌

آيات و روايات فراوانى بر ظهور تشيع در عصر پيامبر (ص) حكايت مى‌كند كه در اين درس به برخى از آنها اشاره مى‌شود:

1- 3. آيه ولايت‌

(إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ).

ولى شما، تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آورده‌اند؛ همان كسانى كه نماز به پا مى‌دارند و در حال ركوع زكات مى‌دهند.

استدلال به آيه، براى تبيين ديدگاه قرآن درباره امامت و ولايت حضرت على (ع) پس از پيامبر (ص) و اثبات، ديدگاه شيعه نيازمند به سه مقدمه است:

[1] . ر. ك: امامت و رهبرى، ص 54؛ ر. ك: محمد، محمدى، رى شهرى، ميزان الحكمه، ج 1، ص 139-140 و 150

[2] . بحار الانوار، ج 23، ص 32

[3] . ر. ك: گوهر مراد، ص 475