اى پيامبر، آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده،
ابلاغ كن؛ و اگر نكنى پيامش را نرساندهاى، و خدا تو را از- گزند- مردم نگاه مىدارد.
آرى، خدا گروه كافران را هدايت نمىكند.
قرآن كريم در آيه تبليغ و اكمال- كه خواهد آمد- به معرفى
مصداق كامل امام (ع) و جانشين پيامبر (ص) پرداخته است. روايت كردهاند، هنگامى كه آيه
تبليغ بر رسول خدا (ص) نازل شد، او را به طور صريح خطاب كرد تا جانشين خود را رسماً
معرفى كند، و فرمود چنانچه چنين نكنى رسالت خود را انجام ندادهاى! آن حضرت پس از حجة
الوداع در روز غدير خم- هيجدهم ذيحجه- مردم را براى رساندن پيام خداوند در نصب على
به خلافت، طلبيد و پس از گرد آمدن همه مردم، برخاست و على را نزد خود خواند و بازوى
او را گرفت و بلند كرد، تا حدى كه مردم سفيدى زير بغل پيامبر (ص) را مشاهده كردند.
آنگاه فرمان الهى را درباره جانشين خود و امامت على (ع) به مردم ابلاغ كرد. هنوز مردم
پراكنده نشده بودند كه آيه اكمال مبنى بر ياس كفار از شكست دادن اسلام به سبب اكمال
دين و اتمام نعمت- كه معرفى امامت على بود- نازل گرديد: [1]
امروز كسانى كه كافر شدهاند، از- كارشكنى در- دين شما
نوميد گرديدهاند. پس، از ايشان مترسيد و از من بترسيد. امروز دين شما را برايتان كامل
و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم، و اسلام را براى شما- به عنوان- آيينى برگزيدم.
بسيارى از كفار اميد داشتند كه دين پيامبر هم با رحلت
ايشان، به پايان راه خود برسد، زيرا پسرى ندارد تا جانشين او شود. اما خداوند با تعيين
على (ع) به عنوان جانشين پيامبر (ص) و معرفى وى توسط پيامبر در غدير خم، دين خود را
كامل و كافران را مايوس كرد.