بعد از گذشت 25 سال از واقعه غدير، على (ع) بار ديگر حادثه غدير را زنده كرد. در رحبه [1] و در منا اصحابى را كه در غدير حضور داشتند، به شهادت طلبيد و گواهى خواست. بعضى از صحابه كه از اهل بدر نيز بودند، بلند شدند و شهادت دادند كه در غدير آن سخنان را از زبان مبارك پيامبر اكرم (ص) درباره على (ع) شنيده‌اند. [2]

از امام رضا (ع) نيز نقل شده است كه جمعه‌اى مصادف با غدير شد. على (ع) در آن روز خطبه مفصلى ايراد فرمود. سپس حضرت رضا (ع) خطبه على (ع) را در آن روز نقل مى‌كند كه از مطالب مهم، آن اشاره به توحيد، نبوت، امامت و ارتباط اين سه با همديگر و رفتار گذشتگان نسبت به امامت و ولايت است. [3]

از مجموع آيات و روايات پيش گفته و ... استفاده مى‌شود كه تاريخ، طرح، اعلان علنى و تثبيت، ولايت و امامت على (ع)- پس از پيامبر (ص)- كه تشيع بدان معتقد است، ريشه در دوران نبوت دارد و در واقع تاريخ پيدايش تشيع به عصر پيامبر (ص) بازمى‌گردد و در برخى از دورانهاى پس از پيامبر (ص) مثل، دوران حكومت حضرت على (ع)، قيام امام حسين، آل‌بويه، صفويه و ... اين مذهب رشد و گسترش يافته است.

پرسش‌

1. تاريخ پيدايش شيعه به نظر اماميه به چه زمانى برمى‌گردد؟

2. آيا در انتخاب رهبر مى‌توان به آراء عمومى تكيه كرد؟ دليل خود را بيان داريد.

3. آيه (انَّما وليُّكُمُ اللّهُ وَ رسُولُه ... و يؤتون الزكوةَ و هم راكِعُون) در شأن چه كسى است؟ و اباذر غفارى در اين باره چه مى‌گويد؟

4. كامل‌ترين مصداق راستگويان چه كسى است و آيه راستگويان درباره چه كسى نازل شده است؟

5. درباره حديث غدير خم توضيح دهيد.

[1] . رحبه، فضاى خالى جلوى مسجد است. ظاهراً امام على (ع) اين احتجاج و مُناشده را در جلوى مسجد كوفه اقامه كرده است

[2] . عبد الحسين، امينى، الغدير، ج 1، ص 23؛ سيد احمدرضا، خضرى، تاريخ تشيع، ج 1، ص 53

[3] . در مورد اين خطبه ر. ك: شيخ طوسى، مصباح المتهجّد، ص 696؛ سيد بن طاوس، الاقبال، ص 462؛ كفعمى، المصباح، ص 695؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابى طالب (ع)، ج 3، ص 46 و الغدير، ج 1، ص 285 آمده است