اين بيانات امام باقر عليه‌السلام بهترين دليل بر تاييد موضع متعرضانه و پرخاشگرانه زيد در برابرحكمرانان اموى است.

موضع امام در برابر توده‌هاى مردم‌

سياست وحكومت اموى بر چند پايه از جمله جهالت مردم استوار بود. تا زمانى كه مردم از حقايق بى اطلاع باشند، مى‌توان بر گرده آنان سوار شد وحكم كرد و به همين جهت نيز حكام اموى از آشنا شدن مردم به خصوص با مناديان وحى جلوگيرى مى‌كردند و با برچسب‌ها و تهمت ها مردم را از آنان دور مى‌كردند. امام عليه‌السلام با توجه به اين مطلب، سعى داشت درمواضع مناسب به ارشاد و آگاه كردن جاهلان بپردازد وآنان را به سرچشمه‌هاى زلال هدايت رهنمون شود كه نمونه‌هايى از آن را در اينجا ذكر مى‌كنيم:

الف- ارشاد شاميان: وقتى امام به شام احضار شد، مردم شام امام را به همديگر معرفى مى‌كردند و به تمسخر مى‌گفتند: اين فرزند ابوتراب است.

امام با وجود اينكه توسط خليفه جبّار و ستمگر به دارالخلافه احضار شده و در معرض خطر بود، ولى همه خطرات را پذيرا شد و درآن جمع مخالف به ايراد سخن پرداخت و پس از حمد و ثناى خداوند و دورد بر رسول خدا فرمود:

«اى اهل اختلاف و دوگانگى، واى فرزندان نفاق و دورويى، پس مانده‌هاى آتش و هيزمهاى جهنّم! از تعرّض به ماه درخشنده، درياى متلاطم. شهاب تيزرو، چراغ روشنگر مؤمنان و راه مستقيم دست برداريد قبل از آنكه چهره‌هايتان زشت و سياه شود و يا مانند »اصحاب شنبه» [1] مورد لعن و نفرين قرار گيريد و امر خدا انجام شدنى است. بعد حضرت ادامه داد: آيا برادر و عموزاده رسول خدا را مسخره مى‌كنيد؟! آيا بر شيردين عيب مى‌گيريد؟! بعد از او چه راهى را مى‌رويد؟! چگونه بعد ازوى غم اندوه را دفن مى‌كنيد؟! هيهات هيهات! به‌

[1] - قومى از يهود كه مورد لعن و نفرين خدا قرار گرفتند چون حكم حرمت شنبه را نگه نداشتند. ر. ك. سورۀ اعراف، آيه 163-166