باشم بهتر است از اينكه اطاعت نكنم و پياده بمانم. [1]

اين جواب كثير دلالت بر درجه اطاعت او از امام دارد. بنى مروان نسبت به كثير احترام زياد قائل بودند و كثيّر نيز گاهگاهى براى دريافت جوايز، آنان رامدح مى‌كرد.

روزى امام وى را توبيخ كرد و فرمود: آيا گمان مى‌كنى شيعه ما هستى وحال آنكه آل مروان را مدح مى‌گويى؟ كثير عذر آورد وتوضيح داد كه من در مدح خود آنان را به حيوانات بدبو وجمادات و مثل آن تشبيه مى‌كنم و درحقيقت آنان را مسخره مى‌كنم و امام نيز توجيه وى را پذيرفت. [2]

اين نمونه از برخورد تند وتوبيخ آميز امام با شاعرى است كه به مدح ستمگران پرداخته است. از آن طرف برخوردهاى محبت آميز، دعاها و صله‌هاى فراوان امام را نسبت به »كُميت اسدى» شاعر متعهد شيعى مى‌بينيم. يك بار در «ايام البيض» [3]- با اينكه شعر خواندن درآنها كراهت دارد- كميت بر امام وارد شد و شعرى در رثاى شهداى كربلا خواند. امام واهل خانه‌اش به شدت تحت تاثير قرار گرفته و گريه كردند و امام براى كميت دعا كرد كه: خدايا گناهان گذشته و آينده كميت را بيامرز. [4]

و وقتى كه قصيده ميميه معروف و مفصل خود »من لقلب متيمٍ مستهامٍ ...» را برامام باقر خواند، امام رو به قبله ايستاد و سه بار فرمود: خدايا بركميت رحمت آور واو را بيامرز.

بعد امام به كميت فرمود: «اين صدهزار (درهم) رااز خانواده‌ام براى توجمع كرده‌ام» ولى كميت نپذيرفت و فقط براى تبرك از امام پيراهنى طلبيد. »[5]

اخبار بخششهاى امام (ع) به كميت فراوان است كه به همين بسنده مى‌كنيم.

ارزيابى صله‌هاى امامان به شعرا

[1] - حياة الامام الباقر، ج 1، ص 320 به نقل از اعلام، ج 6، ص 72

[2] - مناقب، ج 4، ص 207؛ حياة الامام الباقر، ج 1، ص 320

[3] - روزهاى سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را ايام البيض مى‌نامند چون ماه درتمام طول شب اين روزها مى‌تابد

[4] - حياة الامام محمد الباقر، ج 1، ص 332

[5] - همان مدرك، ص 343