در تاريخ زندگى عمر بن عبدالعزيز نوشته‌اند كه به عامل خود در مدينه نوشت:

«هرگاه نامه مرا دريافت داشتى، در بين فرزندان على از فاطمه- رضوان خدا بر آنان- ده هزار دينار تقسيم كن كه مدتهاست از اداى حقوق آنان تخطّى شده است». [1] نتيجه اين سياستها به كنار زدن علويان از صحنه انجاميد. نه آنان امكان حضور در جامعه را داشتند و نه ديگران جرأت مى‌كردند با آنان تماس بگيرند. البته علويان با همه نامساعد بودن اوضاع و شرايط، باز هم در حد وسع و توان حضور اجتماعى خويش را حفظ مى‌كردند. براى آشنايى بيشتر با وضعيت علويان در زمان امام باقر به شرح حال مختصر بزرگان آنان در زمان امام باقر عليه السلام مى‌پردازيم.

اولاد امام حسين عليه السلام‌

از فرزندان امام حسين عليه السلام تنها امام سجاد عليه السلام بعد از شهادت آن حضرت زنده بود و بقيه فرزندان امام شهيد شدند. اما فرزندان امام سجاد عليه السلام، افرادى زبده و شناخته شده بودند:

»عبدالله باهر» كه به خاطر درخشندگى چهره و رخسار بدين نام شهرت داشت، مردى فقيه، فاضل و راوى حديث، كه متولى صدقات پيامبر و امير مؤمنان بود. [2]

»عمر الاشرف»، [3] فرزند ديگر امام سجاد عليه السلام نيز مردى فاضل، باتقوا و سخاوتمند بود.

»حسين» فرزند ديگر امام سجاد نيز همچون برادرانش از فضل، تقوا و علم برخوردار بود.

»زيدبن على»، بعد از برادرش امام باقر عليه السلام زبده و سرآمد فرزندان امام چهارم‌

[1] - حياة الامام محمد الباقر، ج 2، ص 47-48

[2] - عوالم، ج 18، ص 215

[3] - چون او از طرف پدر علوى و از طرف مادر فاطمى بود، او را اشرف مى‌ناميدند در قبال عمر بن على عليه السلام كه او رااطرف مى‌خواندند چون فقط جلالت پدرى را داشت