شب و روز از ما به سوى آنان روان است. علم حلال وحرام و فرايض و احكام، كه مردم هرگاه اين علم را از ناقلان و فقها بگيرند از شك و گمراهى در امانند زيرا آن ناقلان و فقيهان از كسانى علم گرفته‌اند كه رجوع به آنان واجب بوده زيرا آنان وارثان علم آدم تا خاتمند، ذريه برگزيده‌اى كه اول و آخرشان يكى است و از يك سنخند.» [1] [2]

2- گروهى خدمت امام باقر رسيدند تا درباره آيه(شَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ اصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِى السَّماءِ) [3] سؤال كنند. امام فرمود:

»ما هستيم آن درختى كه خداوند فرمود: »اصلها ثابت و فرعها فى السماء» [4]

3- امام در تفسير آيه(ثُمَّ اوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ) [5] فرمود:

«السابق بالخيرات» امام است و «المقتصد» كسى است كه نسبت به امام معرفت و شناخت داشته باشد و «الظالم لنفسه» كسى است كه امام را نشناسد». [6]

اينها نمونه‌هاى از تفسيرهاى باطنى قرآن و بيان مصاديق واقعى بود كه جز امام و پيامبر ديگرى را دست رسيدن به آن نيست و بيانات تفسيرى امام باقر در اين زمينه فراوان است.

رد تفسير به رأى‌

امام باقر علاوه بر اينكه در بيانات تفسيرى خود امامان را مصداق «ذريه‌

[1] - «ذريّة مصطفاة بعضها من بعض» اشاره به آيات 33 و 34 آل عمران(ان الله اصطفى ادم و نوحا و آل ابراهيم و آل عمران على العالمين ذريّة بعضها من بعض و الله سميع عليم)

[2] - احتجاج، ص 328

[3] - ابراهيم، آيۀ 25 (درختى كه ريشه‌اش ثابت (در زمين) و شاخه‌اش در آسمان است

[4] - الامام محمد الباقر، عبدالودود الامين، ص 67

[5] - فاطر، آيه 32 (سپس كتاب را به بندگان خويش كه انتخابشان كرديم، به ميراث داديم، بعضى از آنان ستمكار بر خويش وبعضى ميانه رو و بعضى سبقت گيرندگان به سوى خيرات هستند)

[6] - حياة الامام محمد الباقر، ج 1، ص 187