خودش فرمود:

«هرگاه حديثى گفتم و سندش را ذكر نكردم، سندم عبارت است از: پدرم زين العابدين از پدرش حسين شهيد از پدرش على بن ابى طالب از رسول خدا صلى الله عليه و آله از جبرئيل از خداوند تبارك و تعالى» [1]

امام عليه السلام با چنين سلسله سند درخشانى به بيان احاديث نبوى پرداخت.

تشويق به فهم روايت وبيان احاديث جعلى: امام عليه السلام عنايت داشت كه افراد حديث شناس باشندو درايت حديث داشته باشندنه اين كه فقط راوى حديث باشند. او مى‌فرمود:

«منزلت شيعيان رابه مقدار رواياتشان و معرفتشان بشناس، معرفت عبارت است از درك وفهم حديث، بادرايت وشناخت احاديث‌است كه مؤمن به بالاترين درجات ايمان مى‌رسد.» [2]

علاوه برتشويق به فهم وشناخت احاديث، خودنيز به معرفى بعضى از احاديث جعلى پرداخت. آن بزرگوار در گفتگو با گروهى از يارانش اشاره كرد بيشتراحاديثى كه در فضل بعضى ازصحابه وارد شده جعلى است و وقتى از امام خواستند بعضى از آن احاديث جعلى راذكر كند فرمود:

«روايت كرده‌اند كه ابوبكر و عمر دو آقاى پيرمردان بهشتند.

و عمر محدَّث بوده است- يعنى ملائكه بااو صحبت مى كرده‌اند-

ومَلَكى مطالب حق را به عمرتلقين مى كرده است؛

وسكينه برزبان عمرنطق مى كند،

وملائكه از عثمان حيا مى كنند؛

و ...»

[1] - اعلام الورى، ص 294

[2] - حياة الامام محمدالباقر، ج 1، ص 140