با ادله قوى نظر ديگرى را رد كرده‌است. [1]

كسانى كه بعد از پيامبر، برخلاف امر و وصيت آن بزرگوار، دست از دامن وصىّ و خليفه بر حق او برداشتند، چاره‌اى ندارند جز اينكه امثال يزيدبن معاويه را در زمره خلفاى دوازده‌گانه بپذيرند و حسن بن على را حذف كنند و خود بر اين نظر خويش ايراد بگيرند زيرا در يزيد و امثال او هيچ رنگى از پيامبر نمى‌يابند.

شيعه با توجه به اين روايات، خلفاى پيامبر را دوازده نفر مى‌داند كه همگى از اهل بيت او بوده وتا روز قيامت درميان امت خواهند بود و آن روايات را بر دوازده امام خود منطبق مى‌داند كه همگى برگزيدگان خدا، از قريش و بنى هاشم و خلفاى پيامبر مى‌باشند و جز شيعه اماميه هيچ كس نمى‌تواند چنين امامان دوازده‌گانه‌اى ارائه دهد.

ابوعبدالله، احمد بن محمدعياش گويد:

«اين عده كه نصّ برآنها شده، با هيچ يك از زمامداران بعد از حضرت رسول و نه با خلفاى بنى اميه مطابقت ندارد، زيرا تعداد خلفاى بنى اميه از دوازده نفر بيشتر است و افرادى هم كه بعد از بنى اميه به حكومت رسيدند مصداق اين حديث نيستند. هيچ يك از فرق اسلامى نيز ادعا نداشته‌اند كه رهبرانشان منحصر در دوازده تن هستند مگر شيعه اماميه كه روايت مزبور دلالت برآن دارد و امامان آنها مصداق واقعى حديث هستند. دليل آن اين است كه امامان شيعه اماميه، قبل از بيان اين مطلب، تعيين شده بودند.» [2]

باتوجه به آيات و روايات بى شمار، ما شيعيان با اعتقاد به امامان دوازده‌گانه بايد آنان را اسوه خويش قرار داده و بدانان اقتدا كنيم. يازده امام شيعه، نور واحدى بودند كه در مدت 260 سال (تا شروع غيبت صغرى) در شرايط مختلف زندگى كردند و با اتخاذ مواضع مناسب هر زمان، راه و روش برخورد با مسائل مختلف و شرايط متفاوت را به طور عملى نشان دادند و بر ماشيعيان آن بزرگواران لازم است با مطالعه دقيق زندگى آنان و كسب شناخت و بصيرت نسبت به راه و روش آنان، در پيروى از آنان بكوشيم تابه‌

[1] - براى آشنايى بيشتر با نظرات و توجيهات آنان به نقش ائمه دراحياى دين، ج 11، ص 75-84 مراجعه كنيد

[2] - پيرامون ائمۀ اثنى عشر عليهم السلام، احمدبن عبيدالله بن عياش، ص 67، مؤسسۀ نشر و تبليغ كتاب