خواست خدا در زمره ياران و پيروان امام دوازدهم (عج) باشيم و در راستاى اين هدف مقدس، دراين كتاب به بحث پيرامون زندگى، فعاليتها وموضعگيريهاى امام محمدباقر عليه السلام مى پردازيم.

نماى اجمالى اوضاع سياسى زمان امام باقر (ع)

امامان عليهم السلام به عنوان مبارزانى بزرگ در راه اعلاى كلمه توحيد و استقرار حكومت اسلامى، از هنگام رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله مبارزه دامنه دارى را براى تشكيل حكومت و به دست گرفتن زمام رهبرى، هدايت و امامت جامعه اسلامى شروع كردند واين مبارزه به تناسب اوضاع و شرايط، از فراز و نشيبها و وجهه‌هاى گوناگونى برخوردار بود، از همين رو مى‌بينيم كه مبارزات امامان فقط مبارزه علمى، كلامى و اعتقادى نبود همچنان كه مبارزه مسلحانه صرف همچون مبارزات سادات حسنى يا جناب زيدو ديگران نيز نبود بلكه مبارزه آنان يك مبارزه همه جانبه براى ايجاد حكومت بود كه با توجه به شرايط و ظواهر گاهى تحقق آن حكومت را در آينده كوتاه مدت پيش بينى مى‌كردند وگاهى ميان مدت وگاهى نيز براى آينده‌اى طولانى كار مى‌كردند.

ترسيم كلى ازمبارزه امامان عليهم السلام‌

دراين كه امام على، امام حسن وامام حسين براى بدست گرفتن حكومت، به مبارزه برخاسته‌اند، تقريباً كسى شك ندارد و جهت گيرى سياسى در سيره و حركت آن بزرگواران كاملا مشهود است. آنچه بيشتر بايد مورد بحث قرار گيرد حركت سياسى امامان بعد از ايشان مى‌باشد. با مراجعه به تاريخ زندگى امامان و بررسى اوضاع و شرايط، مى‌توان تاريخ امامان از زمان شروع امامت امام سجاد در سال 61 هجرى تا شروع غيبت صغرى را به سه مرحله تقسيم كرد:

الف- مرحله اول از سال 61 تا 135 هجرى (دوره امام سجاد، امام باقر و بخشى‌