لَيث مرادى‌

ابو بصير ليث بن البُختُرىّ مرادى از بزرگان اصحاب امام بود. روايات متعددى در حق او و سه رفيقش (محمد بن مسلم، زراره و بريد عجلى) وارد شده كه بسيارى از آنها گذشت. امام در آن روايات ايشان را ميخهاى چهار گانه زمين، اعلام دين، قيام كنندگان به قسط و صدق، سابقان، مقربان، مخبتان و زنده كننده‌گان ياد اهل بيت و احاديث امام باقر عليه السلام ناميد. در روايتى امام صادق فرمود:

«گروهى بودند كه پدرم آنان را بر حلال و حرام امين شمرد، آنان ظرف علم پدرم بودند و نزد من نيز چنينند و جايگاه اسرار من هستند، هرگاه خداوند اراده بدى نسبت به اهل زمين داشت به خاطر اين ياران پدرم، آن بدى را از اهل زمين بر مى‌گرداند. آنان ستارگان شيعيان من هستند در حال مرگ و زندگى و زنده نگه‌دارندگان ياد پدرم مى‌باشند. خداوند به وسيله آنان بدعتها را از دين دور مى‌كند و عقايد انحرافى اهل باطل را دفع مى‌كند. بعد امام گريه كرد. راوى گويد: از امام پرسيدم: آنان كيانند؟ فرمود:

بريد عجلى، زراره، ابو بصير و محمد بن مسلم». [1]

ابو بصير گويد: من به زنى قرآن ياد مى‌دادم، روزى در حين تعليم با او شوخيى كردم. وقتى خدمت امام باقر عليه السلام رسيدم، پرسيد؟ به آن خانم چه گفتى؟

از خجالت صورتم را با دستهايم پوشاندم. امام فرمود: ديگر چنين كارى مكن.

بعد فرمود:

«سلام مرا به آن زن برسان و بگو: ابو جعفر به تو سلام رساند و گفت: خودت را به همسرى ابوبصير در آور».

وقتى پيام امام را به آن زن رساندم، زن براى اطمينان پرسيد كه آيا خود امام باقر چنين فرموده است و وقتى مطمئن شد، خود را به همسرى من درآورد. [2]

[1] - اختيار معرفة الرجال، ص 137

[2] - بحار الانوار، ج 46، ص 258