زمين، اعلام دين، امناى خدا بر حلال و حرام و مرجع احكام و فتوا و از حواريين امام باقر و صادق عليهما السلام بود. روايات فراوانى در مدح او و ابو بصير مرادى و زراره و بريد عجلى ذكر شد.

او مدت چهار سال از محضر امام باقر عليه السلام و سپس از محضر امام صادق عليه السلام بهره برد. هيچ مطلبى به ذهنش خطور نكرد مگر اينكه سؤال كرد و جواب شنيد و بدين صورت سى هزار حديث از امام باقر عليه السلام و شانزده هزار حديث از امام صادق عليه السلام شنيد. [1]

روزى از امام باقر عليه السلام پرسيد كه چگونه خورشيد ثابت است؟ امام فرمود:

«واى از تو اى محمد، چه جثه كوچكى و چه مسأله مشكلى! بعد امام تا سه روز جواب نداد و روز چهارم فرمود: تو شايستگى جواب اين مسأله را دارى». [2]

عبدالله بن ابى يعفور به امام صادق عرض كرد كه براى ما ممكن نيست هرگاه سؤالى داشتيم به محضر شما شرفياب شويم و بسيارى اوقات سؤالهايى داريم؟

امام فرمود: چه چيزى شما را از محمد بن مسلم باز مى‌دارد، (در حالى كه) او از پدرم احاديث را شنيده و نزد او داراى مقام و منزلت بود. [3]

از آنجا كه محمد بن مسلم مردى ثروتمند و سرشناس و صاحب نفوذ بود، امام يا براى حفظ او از شر دستگاه حكومت و يا از شر شيطان جنّ و نفس به او دستور داد كه تواضع و كوچكى كند (و از زىّ ثروتمندان بيرون آيد). محمد بن مسلم در عمل به دستور امام ظرفى از خرما برداشت و بر در مسجد جامع كوفه به خرما فروشى پرداخت و با صداى بلند افراد را به خريدن خرما دعوت مى‌كرد. خويشاوندان او اين عمل را مناسب شأن خود نديدند و به وى اعتراض كردند كه ما را رسوا كردى و وى در جواب گفت:

مولايم مرا به چنين وضعى امر كرده و من مخالفت او نخواهم كرد.

[1] - تنقيح المقال، ج 3، ص 185. (باب ميم)

[2] - اختصاص، ص 202

[3] - اختيار معرفة الرجال، ص 162