باتوجه به اين تحريفات برامام سجاد و امام باقر عليهم‌السلام لازم بود كه مسأله امامت را كه يا از ذهنها دور مانده و يا اينچنين بد معرفى شده است، براى مردم تشريح و بازسازى كنند و معلوم گردانند كه امامت يعنى چه؟ كى بايد امام باشد؟ امام چه شرايطى دارد؟ و در مرحله بعد مصداق واقعى امام رامشخص كنند و مردم را به امامت خويش بخوانند.

در دوره امامت سجاد (ع)، خفقان شديدى حاكم بود ولى امام (ع) با بيان حقايق امامت براى نزديكان و شيعيان خود و نيز با زبان دعا وفعاليتهاى ديگر توانستند جمع بسيارى را با امامت وامام آشنا سازند. از جمله بيانات امام سجاد عليه‌السلام، بياناتى است كه درآنها به معرفى امام بعد از خود پرداخته است از جمله:

الف- عمر فرزند امام سجاد نقل مى‌كند: پدرم هميشه برادرم را با لقب »باقر» خطاب مى‌كرد. روزى پرسيدم: پدرجان چرا او را باقر مى‌نامى؟ پدرم تبسمى كرد و حال آنكه قبل از آن او را خندان نديده بودم. بعد سجده‌اى طولانى كرد و در سجده خود مكرّر مى‌فرمود: خدايا تو را شكر به خاطر نعمتهايى كه به ما اهل بيت عطا فرمودى. بعد خطاب به من گفت: فرزندم، امامت بعد ازمن تا قيام قائم عليه‌السلام كه زمين را ازعدل و داد پر مى‌كند، در نسل اوست. او امام، پدر امامان، معدن حلم و جايگاه علم است وعلم را مى‌شكافد و .... [1]

ب- حسين فرزند امام زين‌العابدين (ع) گويد: مردى از پدرم درمورد تعداد امامان پرسيدو پدرم درجواب فرمود: دوازده نفرند كه هفت نفر از آنان از صلب اين فرد است و دست بر كتف برادرم محمد نهاد. [2]

ج- هنگامى كه ساعات آخر عمر امام سجاد (ع) رسيد، آن حضرت به فرزندش امام باقر عليه‌السلام فرمود: اين صندوق را به منزل خود ببر. آن صندوق را به كمك چهار نفر به منزل بردند. بعد از وفات امام، برادران به حضرت باقر عرض كردند كه سهم ما را

[1] - كفاية الاثر، ص 238

[2] - كفاية الاثر، ص 239