بود به طورى كه يك روز از هفته را به شراب خوردن اختصاص داده بود. [1]

او بنى اميه را از حقوق ومزاياى بسيار بهره مند كردو درمقابل آن نسبت به علويان سياست خشن و تندى اتخاذ كرد و آنان را از حقوق عمومى خويش محروم نمود.

درزمان وى زندگى بر مردم تنگ شد و احساسات و عواطف انسانى رو به زوال گذاشت و نيكوكارى وهميارى از جامعه رخت بر بست و مردم به تبع از خليفه از بذل و بخشش دست كشيدند به طورى كه زمانى سخت تراز آن زمان ديده نشد.

[1] - ر. ك. الاغانى، ج 6، ص 100