امام- خداوند بر پيامبرش كتابى نازل كرد كه هر چه بود و تا قيامت خواهد شد درآن ثبت شده بود- بعد امام به آيات 89 نحل و دوازده يس و 38 انعام استدلال كرد و ادامه داد: خداوند به پيامبرش وحى فرستاد كه همه اسرار پوشيده خداوندى را بر على (ع) به آهستگى بخواند و ....»

استدلالهاى محكم و بيانات كوبنده امام برهشام سنگين بود و چاره‌اى جز نجات دادن خويش و رها ساختن امام نديد واجازه بازگشت امام را صادر كرد.

ارزيابى سفر به شام‌

جريان مسافرت امام به شام براى هشام خيلى كوبنده بود زيرا امام در چندين موضع توانست شايستگى خود، مظلوميت اهل بيت و نااهل بودن خليفه را آشكار كند از جمله:

1- هنگام ورود امام به شام، شاميان به طعنه امام را چنين به هم معرفى مى‌كردند:

اين فرزند ابو تراب است. امام از فرصت استفاده كرده ضمن سخنانى مفصل با بيان فضايل امام على (ع) آنان را سرزنش نمود. بيان فضايل و معرفى امام على در شام، كم سابقه بود و اثرات روشنگر زيادى داشت.

2- امام به هنگام ورود به دربار خليفه، در حالى كه همه اطرافيان كاملا نسبت به حركات و رفتار امام توجه داشتند، نسبت به خليفه بى اعتنايى كرد و او را تحقير نمود و بروى به خلافت سلام نكرد و بدون اجازه وى نشست.

3- ظاهر شدن مقام علمى، فضايل و شايستگى‌هاى امام در زندان شام و هنگام مناظره با كشيش مسيحى و در شهر مدين كه مورد اول و بخصوص دوم درشام انعكاس وسيعى داشت.

4- تيراندازى خارق العاده امام در جمع سران سپاه شام، كه بسيار حيرت انگيز و رعب آور بود.

5- سخنان مستدل و متين و محكم امام در معرفى مقام و موقعيت امام و امامت در دربار خليفه.

اينها از آثار ارزنده سفر به شام بود كه بر خلاف خواست خليفه ظاهر شد.