كرده‌اند به عياشيها، اسراف و تبذيرها، ميگسارى‌ها، بزمهاى شاهانه و بخششهاى بى مهابا، به اطرافيان از اموال بيت المال و بسيارى خصلتهاى ناپسند ديگرى پى مى‌بريم كه خوى حكام جور است. چند مورد زير كه به عنوان نمونه ذكر شده، دليل بر اين مدعاست.

در سال 210 هجرى مأمون تصميم به ازدواج با «پوراندخت» دختر «حسن بن سهل» (وزير ايرانيش) گرفت، مورخين جشن ازدواج مأمون را با اين دختر بى نظير دانسته و مخارج آن را بالغ بر پنجاه ميليون درهم نوشته‌اند! علاوه بر آن «حسن بن سهل» از زعفران و مشك دانه‌هايى براى نثار ساخت و در آن دانه‌ها نام املاك و غلامان و كنيزان نوشته شده بود و هر كس دانه‌اى را برمى‌داشت و صاحب آنچه در آن نوشته شده بود مى‌شد. عروس و داماد روى حصيرى ايستاده بودندكه از طلاى ناب ساخته و بافته شده بود. حسن بن سهل مرواريد نثار سرشان مى‌كرد كه هر كدام به درشتى تخم گنجشك بود. مأمون كه مست شراب و شهوت بود قهقهه مى‌زد و شعر مى خواند شعرى كه توصيف كننده منظره بديعى بود كه از غلتيدن دانه‌هاى مرواريد بر فرش طلا به وجود مى‌آمد. [1]

مأمون به پاس خوش خدمتى «حسن بن سهل» ده ميليون درهم به او بخشيد و خراج يك سال فارس و اهواز را به او واگذار كرد! [2] همچنان كه ذكر شد بذل وبخشش مأمون زياد بود اما از مال چه كسى؟ مسلّم از بيت‌المال مسلمين بود.

جريان ديگرى كه تاريخ نويسان آن را دليل بر جود و كرم مأمون دانسته‌اند اين است كه مأمون در دمشق احساس كم پولى كرد. اين مطلب را با برادرش معتصم در ميان گذاشت. و او در كمتر از يك هفته سى ميليارد درهم از خراج ولايات را براى مأمون جمع آورى كرد، مأمون از يحيى بن اكثم خواست تا با هم از اموال ديدن كنند. اموال را به گونه زيبايى آراسته و شترها را زينت كرده بودند كه كثرت اموال و زيبايى آنها نظر مأمون را جلب كرد و گفت: اين درست نيست كه ما با اين اموال باز گرديم و حاضران دست خالى بروند! از اين رو دستور داد به برخى از نزديكانش يك ميليون درهم بدهند. براى بعضى ديگر بيشتر از آن را بخشيد تا آن كه 24 ميليون درهم آن تقسيم شد و سپس دستور داد

[1] - ر. ك. الكامل فى التاريخ، ج 6، ص 396؛ شذرات الذهب، ج 2، ص 23

[2] - تاريخ اسلام، حسن ابراهيم حسن، ج 2، ص 73