شرعى خود در زمان حيات به ائمه مى‌دادند و يا براى پس از مرگ وصيت مى‌كردند.

«ميمون» يكى از شيعيان مخلصى بود كه در اعتقادش هيچ ترديدى نبود. او قبل از مرگ به «عباس بن معروف» وصيت كرد كه پس از مرگش اموالش را به درهم تبديل كند و براى امام جواد عليه السلام بفرستد.

عباس مى‌گويد: من به وصيّت او عمل كردم و درهمها را براى امام فرستادم ولى چون از ميمون به هنگام مرگ زنى حامله، مادرى مسيحى و چند برادر مسلمان به جا مانده بود من شرح وصيت او و تعداد ورثه او را براى حضرت نوشتم. امام (ع) دستور داد ثلث آن را بردارند و باقى را به وصى برگردانند تا بين ورثه تقسيم كند. [1]

6- زكات:

يكى ديگر از درآمدهاى امام (ع) زكات بود. در آن زمان كه شغل مردم بيشتر كشاورزى و دامدارى بود شيعيان زكات اموالشان را به امام جواد عليه السلام مى‌دادند تا در هر راهى كه صلاح مى‌داند به مصرف رساند و يا زير نظر آن حضرت به مصرف لازم مى‌رساندند. شايد بتوان گفت غله‌هايى را كه «اسماعيل بن خطاب» وصيت كرده بود به «صفوان» داده شود تا به امام جواد (ع) برساند، از زكات بوده است.

[1] - الامام الجواد، قزوينى، ص 200