«ام جعفر» متحير و مبهوت رو به سوى حضرت كرد و گفت: چه اتفاقى برايش افتاد.

امام فرمود: اين اتفاق، از امور پنهان زنان است. عرض كرد: آيا شما علم غيب مى‌دانيد؟

فرمود: خير. گفت: آيا بر شما وحى نازل مى‌شود؟ فرمود خير. پرسيد: پس چگونه اين مطلب را دانستى در حالى كه جز خداوند كسى از غيب آگاه نيست. امام (ع) فرمود: من آن را به واسطه علم خداوند دانستم. عرض كرد: داستان بزرگ شمردن توسط زنان چه بود؟ فرمود: آنچه براى «ام الفضل» از امر ماهانه‌اش حاصل شد. [1]

اين شواهد و نمونه‌هاى بسيارى ديگر كه در زندگانى امام جواد عليه السلام ذكر شده است همگى دلالت بر اين دارد كه آن حضرت از آنچه كه براى ديگران پنهان است و با ديده ظاهر نمى‌توان ديد آگاه است.

آگاهى از ضمير افراد

يكى ديگر از مظاهر علم امامان (ع) آگاهى از ضمير افراد است. امام جواد عليه السلام بارها از آنچه در خاطر افراد مى‌گذشت خبرداده و يا با رفتار خود اطلاع از آنچه در فكر شخص مى‌گذرد را گوشزد كرده است. كه به ذكر شواهدى در اين باره مى‌پردازيم.

«محمد بن على هاشمى» مى‌گويد:

روز بعد از ازدواج امام جواد (ع) با ام الفضل خدمت آن حضرت رسيدم چون دارويى خورده بودم احساس تشنگى مى‌كردم ولى مايل نبودم اظهار كنم امام (ع) به من نگاهى كرد و فرمود: تو را تشنه مى‌بينم! عرض كردم: آرى. امام (ع) به خادم خود دستور داد آب بياورد.

از اين موضوع اندوهگين شدم و با خود گفتم: الآن آب مسموم مى‌آورند. هنگامى كه خادم آب را آورد، آن حضرت، نخست از آن نوشيد و سپس به من داد. مدتى بعد، تشنگى به سراغ من آمد، حضرت مجدداً براى آوردن آب به خادم دستور داد. و اين بار نيز نخست، خود از آن نوشيد و سپس به من داد.

«محمد بن على هاشمى» مى‌گفت گمان مى‌كنم حضرت جواد (ع)- همانطور كه شيعيان‌

[1] - بحارالانوار، ج 50، ص 83