«إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ قُلُوبُ الْائِمَّةِ مُورِداً لِارادَتِهِ فَاذا شاءَاللَّهُ شَيْئاً شاؤُوهُ» وَ هُوَ قَوْلُهُ «وَ ما تَشاؤُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ» [1]

خداوند قلبهاى ائمه (ع) را جايگاه اراده خود قرار داده است هرچه خدا بخواهد آنها مى‌خواهند.

امامان معصوم و از جمله امام جواد عليه السلام، به اذن الهى در عالم وجود و طبيعت تصرفاتى داشتند كه به ذكر چند نمونه مى‌پردازيم.

* «شيخ مفيد» مى‌فرمايد: هنگامى كه امام جواد (ع) با همسر خود «ام الفضل» از بغداد به مدينه مراجعت مى‌كرد در حالى كه مردم او را مشايعت مى‌كردند از مسير باب الكوفه گذشت و به دار مسيب رسيد. در آنجا فرود آمد و داخل مسجد شد. در صحن مسجد درخت سدرى بود كه بار نمى‌داد. حضرت ظرف آبى طلبيد و در زير آن درخت وضو گرفت و نماز را به جماعت اقامه كرد.

آنگاه همراه مردم از مسجد خارج شد و به سوى درخت رفت. در آنجا مردم به بركت امام ميوه‌هاى خوبى را بر آن درخت مشاهده كردند و از آن خوردند. ميوه‌اى بود شيرين و بدون هسته. [2]

در روايت «ابن شهر آشوب» اضافه شده است كه «شيخ مفيد» از آن ميوه خورد و هسته‌اى در آن نيافت. [3]

* «ابراهيم بن سعيد» مى‌گويد:

امام جواد (ع) را ديدم كه دست مبارك را بر برگ زيتون مى‌زد و برگها تبديل به نقره رايج بازار مى‌شد. من بسيارى از آن نقره‌ها را گرفتم و خرج كردم و هرگز تغييرى نكرد. [4]

* «عمارة بن زيد» مى‌گويد:

[1] - بحارالانوار، ج 24، ص 305

[2] - ارشاد، ص 323

[3] - مناقب، ج 4، ص 390

[4] - الانوار البهيه، ص 216