امام جواد (ع) را ديدم كه در پيش رويش سينى چوبى بزرگى قرار داشت. آن حضرت به من فرمود: آيا مى‌خواهى چيز شگفت انگيزى از اين ببينى؟ گفتم: آرى. حضرت دستش را بر آن نهاد، سينى ذوب شد و به مايع تبديل گشت. امام (ع) آن مايع را جمع كرد و در قدحى ريخت سپس دستى بر آن كشيد، دوباره به سينى تبديل شد همانگونه كه قبلًا بود. آنگاه فرمود: مثل اين كار را قدرت مى‌گويند! [1]

* «ابراهيم بن سعيد» مى‌گويد:

امام جواد (ع) را ديدم كه موى زياد و بسيار سياهى داشت. آن حضرت دست بر آنها مى‌كشيد آن موها قرمز مى‌شد. دوباره كف دست را بر موها مى‌گذاشت، آنها سياه مى‌شد؛ چنانكه قبلًا بود!

امام (ع) فرمود: نشانه‌هاى امامت اين گونه است. گفتم: چيزى از پدرت امام رضا (ع) ديدم كه هرگز شك نمى‌كنم. آن حضرت دست مبارك را بر خاك مى‌زد و آنها را به دينار و درهم تبديل مى‌كرد. و به من فرمود: در شهر شما كسانى هستند كه گمان مى‌كنند امام محتاج به مال است، نزد آنان برو و بگو گنجهاى زمين در اختيار امام است. [2]

يكى از مصاديق تصرف امامان عليهم السلام در عالم وجود «طى الارض» است. آن بزرگواران به اذن الهى، راهى را كه ديگران در چندين روز يا چندين ماه مى‌پيمودند؛ در چند لحظه طى مى‌كردند. در زندگانى امام جواد (ع) نيز شواهد زيادى است كه آن حضرت از «طى الارض» استفاده كرده است:

* «هشام بن علا» مى‌گويد:

امام جواد (ع) يكشبه بدون زاد و توشه به حج مى‌رفت و باز مى‌گشت. برادرى در مكه داشتم كه انگشترى از من نزد او بود. به امام عرض كردم علامتى از او براى من بياور. آن حضرت در همان شب انگشتر مرا با خود آورد. [3]

پذيرش اين كرامتها براى كسانى كه اعتقاد راسخى نداشتند مشكل مى‌نمود. به خصوص حكومتهاى جور كه تحمل شنيدن اين گونه كرامتها را از خاندان پيامبر (ص) نداشتند؛ از اين رو، با كسانى كه چنين ادعايى داشتند يا كرامتى از امامان (ع) نقل‌

[1] - مدينه المعاجز، ص 524 و حياة اولى النهى، ص 136

[2] - مدينه المعاجز، ص 523 و حياة‌اولى النهى، ص 142

[3] - دلائل الامامه، ص 211