مركب فرود آمد و فرمود:

(انَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرين‌)

و با آنان به غذا خوردن مشغول شد. آنگاه آنان را بر سفره خود دعوت كرد؛ هم غذا به آنان داد و هم پوشاك. [1]

پيامبر اسلام و امام حسن (ع)

از آنجا كه رسول خدا (ص) عهده‌دار هدايت و اداره امور امّت و مسؤول تبليغ و گسترش دعوت مى‌باشد، تضمينهاى لازم براى حفظ اسلام در آينده نيز، بر عهده اوست.

پيامبر گرامى اسلام (ص) از آينده پر مخاطره‌اى كه فرزند بزرگوارش در پيش رو داشت مطّلع بود؛ از اين رو، از سوى خدا مأمور بود كه امام حسن (ع) را براى رهبرى آينده آگاه سازد؛ به گونه‌اى كه مشكلات را تحمّل كرده، از عهده مبارزه با آنها بر آيد.

به طور طبيعى چنين فردى- كه مى‌بايست بعدها جانشين رسول خدا (ص) گردد- بايد همان خصلتها و برجستگيهاى پيامبر اكرم (ص) را دارا باشد.

از سوى ديگر، رسول اكرم (ص) مى‌دانست كه فرزندانش؛ امام حسن و امام حسين (ع) در دوران امامت خود با شرايط و بحرانهاى جديدى مواجه خواهند شد كه لازم است موضع امامت، از پيش توسّط پيامبر (ص) تبيين شود. از اين رو، آن بزرگوار در هر فرصتى با صراحت يابه اشاره بر مسأله امامت آن دوبزرگوار و حقّانيّت موضع آنان در برابر جريانهاى سياسى تأكيد مى‌كرد.

اينك چند نمونه:

1- الْحَسنُ وَالْحُسَيْنُ امامانِ، قاماأَوْ قَعَدا. [2]

حسن و حسين ( (ع)) هر دو امامند؛ چه قيام كنند و چه بنشينند.

يعنى: چه براى حفظ مصالح اسلام، عليه ظلم و باطل قيام كنند؛ و چه براى حفظ كيان‌

[1] بحار الانوار، ج 43، ص 351 - 352 .

[2] اتباة الهداة، ج 5، ص 142.