فضاى سياسى كوفه‌

فضاى سياسى كوفه به دنبال جنگهاى «جمل»، «صفيّن» و «نهروان» كه هر سه در نزديكى آن و با حضور گسترده نيروهاى كوفى به وقوع پيوسته بود، همچنان گرفته، غم‌آلود و آغشته به وسوسه‌ها ونگرانيها بود.

در آن روز، خانواده‌هاى زيادى از مقتولين جنگهاى يادشده در كوفه مى‌زيستند و آرزو مى‌كردند كه روزى بتوانند انتقام كشتگان خود را بگيرند.

بسيارى از مردم- كه خود پرستى و سودجويى حتّى به مرز عقيده آنان نفوذ كرده بود- مى‌پنداشتند با بيعت كردن با امام حسن (ع) راهى به اشباع خواسته‌هاى نفسانى خود خواهند يافت.

مخالفان فكرى آن حضرت نيز همين اشتباه را مرتكب شدندو براى دستيابى به مطامع خود با ميل و رغبت با امام (ع) بيعت كردند. ولى وقتى در عمل با قاطعيّت و صلابت فرزند اميرمؤمنان (ع) مواجه شدند، مخالفت خود را علنى ساخته، يكى پس از ديگرى جبهه امام (ع) را ترك كردند وهمان رفتارى را در پيش گرفتند كه با پدر بزرگوار آن حضرت داشتند. [1]

بدين ترتيب درمحيط آشفته آن اجتماع، جبهه‌بندى‌ها و باندبازيها دوباره رخ نمود و در پى آن، مشكلات گوناگون پديد آمد. مهم‌ترين گروهها و جناحهاى فكرى و سياسى در كوفه عبارت بودند از:

[1] پس از پِیروزِی انقلاب اسلامِی اِیران منافقِین عصر ما نِیز همِین شِیوه ناپسند و ضد اسلامِی را در پِیش گرفتند. آنان در ابتدا با اِین گمان که با نزدِیک کردن خود به رهبر کبِیر انقلاب حضرت امام خمِینِی قدس سره الشرِیف و حماِیت از رهبرِی ،او مِی توانند به خواسته هاِی شِیطانِی و مطامع نفسانِی خود برسند، با مقام رهبرِی به ظاهر بِیعت کردند و تا جاِیِی که براِیشان امکان داشت خود را به امام نزدِیک نمودند و عکس امام را همراه آرم سازمان آمرِیکاِیِی خود در سطح گسترده اِی پخش کردند ولِی هنگامِی که با قاطعِیت و صلابت و موضع نفوذ ناپذِیر حضرت امام قدس سره مواجه شده و با وجود اِیشان از دستِیابِی به اهداف شِیطانِی خود مأِیوس گشتند راه مخالفت در پِیش گرفته و در ابتداِی راه اِین قافله، آن همه مشکلات براِی نظام جمهورِی اسلامِی به وجود آوردند.