«يزيد» پس از دريافت گزارشها با مشاوران خود به مشورت پرداخت. «سَرْجُون» [1] پيشنهاد كرد «عبَيْد اللّه بن زياد» را به فرماندارى «كوفه» بگمار. «يزيد» پذيرفت. نامه‌اى به «ابن زياد» كه در آن زمان فرماندار «بصره» بود نوشت و او را با حفظ سمت به امارت «كوفه» منصوب كرد، و از او خواست هر چه سريعتر به «كوفه» رود و با بيعت گرفتن از «مسلم» و يا كشتن وى اوضاع را به نفع او تمام كند. [2]

«عبيداللّه» به محض دريافت فرمان «يزيد» برادر خود «عثمان» را به جانشينى خويش در «بصره» گمارد و همراه عدّه‌اى از رجال رهسپار «كوفه» گرديد.

سياست ترور و وحشت‌

«عُبَيْدُاللَّه» با كسب اطلاعات از فرماندار قبلى، در جريان كامل اوضاع كوفه وتعداد هواخواهان حسين‌بن‌على (ع) قرار گرفت و خطر راجدّى دانست؛ از اين رو، بدون فوت وقت، سياست ترور و وحشت خود را به كار بست. بامداد همان شب مردم را به مسجد فراخواند و در حضور انبوه جمعيّت پس از معرّفى خود به عنوان فرماندار جديد كوفه، خطابه كوتاهى ايراد كرد و با لحنى جدّى و قاطع مردم را بيم و اميد داد؛ به هواداران حكومت و سرسپردگان يزيد وعده احسان و بخشش داد و به مخالفان هشدار داد كه در صورت ادامه مخالفت با شمشير حكومت روبه‌رو خواهند شد. [3]

سپس در جلسه‌اى خصوصى چهره‌هاى سرشناس هر قبيله و بزرگان هر محلّه را احضار كرد و از آنان خواست تا اسامى افراد غريبه و نيز مخالفان حكومت را به وى بدهند و تضمين كنندكه در ميان قبيله و محلّه‌شان كسى عليه حكومت حركتى انجام ندهد، در غير اين صورت مال وجان آنان بر او حلال خواهد بود و متخلّف در جلو خانه‌اش به دار آويخته مى‌شود و تمامى افراد قبيله‌اش از بخششهاى حكومت محروم، و از كوفه تبعيد خواهند گشت. [4]

[1] - وى از مسيحيان شام بود كه معاويه او را به عنوان مشاور و رئيس تشريفات سلطنتى خود برگزيد ومسئوليّت ديوان خراج به عهده او بود «ر. ك. الكامل فى التاريخ، ج 4، ص 11 والوزرا، والكتاب ص 24.»

[2] - مقتل الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 198-199

[3] - ر. ك. مقتل الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 200

[4] - الكامل فى‌التاريخ، ج 4، ص 24-25