راوى: ياسر، خدمتكار امام رضا (ع):

هنگامى‌كه امام‌رضا (ع) روز جمعه از مسجدجامع، عرق بر گونه نشسته و گردآلود بازمى‌گشت، دستهاى خود را به سوى آسمان بلند مى‌كرد و عرضه‌مى‌داشت: «اللَّهُمَّ انْ كانَ فَرَجى‌ مِمَّا انَا فيهِ بِالْمَوْتِ فَعَجِّلْ لِى السَّاعَةَ» پروردگارا! اگر راحتى و گشايش من از اين وضع، در مرگ من است، هر چه زودتر مرگم را برسان.

و پيوسته تا پايان زندگى، اندوهگين و غمناك بود. [1]

[1] - بحارالانوار، ج 49، ص 140