دوش خود حمل مى‌كرد و ميان شهرها و آباديها سرگردان و فرارى مى‌گذرانيد، توانست به حضور پيشوا و مقتداى خود برسد و معروفترين و شيواترين قصيده خود را- كه ادعانامه نهضت نبوى بر ضد دستگاههاى خلافت اموى و عباسى است- براى آن حضرت بسرايد و شعر او در زمانى كوتاه به همه اقطار عالم اسلام برسد؛ بطورى كه در بازگشت از محضر امام (ع) آن را از زبان رئيس راهزنان ميان راه مى‌شنود. [1]

[1] - براى آگاهى از مضمون اشعار دعبل و قصّۀ او به عيون اخبار الرّضا (ع)، ج 2، ص 294-296؛ الفصول المهمه، ص 248؛ دلائل الامامة، ص 182 و نور الابصار، ص 315 رجوع كنيد. در ضمن بخشى از مطالب اين درس از پيام مقام معظم رهبرى به كنگره جهانى حضرت رضا (ع) مندرج در مجموعۀ آثار نخستين كنگره، ص 34-44 برگرفته شده است