كرامات روضه رضويّه‌

از زمانى كه امام رضا (ع) در قريه سناباد خراسان مدفون گشت، حدود 1213 سال مى‌گذرد. در طول اين‌مدت، قبرمطهّر آن گرامى همواره مزار و مطاف عاشقان و شيفتگان اهل بيت (ع) بوده كه نه تنها از نقاط مختلف ايران اسلامى بلكه از اطراف و اكناف جهان اسلام به زيارت مرقد شريفش مى‌شتافته‌اند.

كراماتى كه در طول اين مدت در روضه مطهره روى داده و افراد مختلف آنها را نقل كرده و در منابع معتبر ثبت شده و درميان‌مردم، معروف ومشهور است فزون از حدّ شمارش‌است.

روضه رضويه در طول تاريخ همواره ملجأ درماندگان و پناهگاه بيچارگان و نقطه اميد افراد از همه جا رانده شده بوده است كه در صورت برخوردارى از شرايط توسل، حاجت برآمده و خشنود از نزد آن حضرت بازمى‌گشتند. شيخ طبرسى مى‌نويسد:

امّا آنچه كه بعد از وفات آن حضرت از بركت مشهد مقدس او براى مردم آشكار گشته و نشانه‌ها و شگفتيهايى كه عام و خاص آنها را مشاهده كرده و مخالف و موافق بر آن اعتراف نمود، بيرون از حدّ شمارش است. به بركت روضه مطهّره كور مادرزاد و افراد مبتلا به پيسى شفا يافته، دعاها مستجاب شده، حاجات، برآمده و گرفتاريهاى زيادى برطرف شده است، و ما بسيارى از اين كرامات را مشاهده كرديم و به صحت آن يقين حاصل نموديم و به علمى دست يافتيم كه هيچ گونه شك و ترديدى در آن راه ندارد. [1]

بيان همه كراماتى كه از روضه مطهره رضوى آشكار گشته نه در توان ماست و نه محدوديت اين سلسله درسها امكان آن را به ما مى‌دهد؛ از اين رو، ما تنها به دو مورد از

[1] - اعلام الورى، ص 326. شيخ حرّ عاملى، صاحب وسائل الشيعه پس از نقل اين سخن از طبرسى مى‌نويسد: من نيز در طول مدت 26 سالى كه افتخار مجاورت مشهد الرّضا (ع) را داشتم شاهد بسيارى از اين كرامات بودم و بر حصول آنها يقين پيدا كردم آن چنان كه طبرسى مشاهده‌كرده و يقين حاصل نموده‌است، و اخبارى كه در اين رابطه شنيده‌ام فزون ازحدّ تواتر است و در خاطر ندارم كه در مشهدالرّضا (ع) دعايى كرده باشم و به واسطۀ او از خداوند طلب حاجتى كرده باشم كه حاجتم برآورده نشده باشد (اثبات الهداة، ج 3، ص 298). شيخ عباس قمى پس از نقل سخنان اين دو عالم بزرگوار مى‌افزايد: من نيز در مدت مجاورتم در مشهد مقدس بويژه در اين تاريخ يعنى شوال سال 1343 هجرى قمرى بسيارى از اين كرامات را مشاهده كردم و يقين و علم پيدا كردم؛ علمى كه شك و ترديد در آن راه نمى‌يابد (الانوار البهيّة، ص 206)