چون ثلث آخر شب فرامى‌رسيد از بستر برمى‌خاست و تسبيح و تحميد و تهليل و استغفار مى‌كرد؛ سپس مسواك مى‌زد و به نماز شب مى‌ايستاد. [1]

عبدالسّلام بن صالح هروى مى‌گويد: زمانى كه امام رضا (ع) در سرخس بازداشت بود نزد او رفتم و از زندانبان اجازه ملاقات خواستم. او گفت: امكان ديدار وجود ندارد. وقتى علّت را سؤال كردم گفت:

زيرا آن حضرت گاهى در شب و روز هزار ركعت نماز مى‌خواند. در طول اين مدت تنها لحظاتى در آغاز روز و پيش از ظهر و نزديك غروب آفتاب به نماز اشتغال ندارد؛ ولى در اين اوقات نيز در مصلّاى خود به دعا و مناجات مى‌پردازد .... [2]

ابراهيم بن عباس در وصف عبادت پيشواى هشتم (ع) مى‌گويد:

حضرت رضا (ع) شبها كمتر مى‌خوابيد و بيشتر شب را به شب زنده‌دارى سپرى مى‌كرد. بعضى شبها نيز از اوّل شب تا صبح بيدار مى‌ماند و روزه، زياد مى‌گرفت و روزه سه روز در هر ماه را هرگز ترك نمى‌كرد و مى‌فرمود: روزه گرفتن سه روز در هر ماه مساوى با روزه گرفتن تمام سال است. [3]

حضرت رضا (ع) علاوه بر آنكه با عمل و رفتارش ديگران را به عبادت خدا سوق مى‌داد با زبان و گفتار نيز آنان، بويژه اعضاى خانواده خود را به تهجّد و شب زنده دارى فرا مى‌خواند، يكى از كنيزان امام (ع) مى‌گويد:

روش امام (ع) اين بود كه هر شب ما را براى عبادت و نماز شب بيدار مى‌كرد. [4]

با ذكر دو نمونه ديگر از سيره عبادى امام هشتم (ع) اين بخش را به پايان مى‌بريم.

- روش‌امام (ع) چنان‌بود كه نمازصبح را اول وقت مى‌خواند و پس‌ازنمازبه سجده‌مى‌رفت و تازمانى‌كه خورشيد بالامى آمد همچنان در سجده‌بود؛ سپس به كارهاى روزانه مى‌پرداخت. [5]

- امام رضا (ع) به هنگام نماز، لباس پشمين مى‌پوشيد. [6]

[1] - عيون اخبار الرضا (ع)، ج 2، ص 194-196 و بحارالانوار، ج 49، ص 91-93

[2] - همان، ص 197 و 91

[3] - همان، ص 198 و 91

[4] - همان، ص 193؛ بحارالانوار، ج 49، ص 89

[5] - عيون اخبار الرضا (ع)، ج 2، ص 193؛ بحارالانوار، ج 49، ص 90

[6] - بحارالانوار، ج 49، ص 91