وجود او دستورالعمل و رهنمود جامعى بدهد.

امام (ع) در پاسخ به درخواست او نامه مفصلى نوشت و ضمن آن دستورات طبى و بهداشتى جامعى ارائه داد و براى خليفه فرستاد.

مأمون به قدرى تحت تأثير اين نامه قرار گرفت و شيفته آن شد كه دستور داد آن را با آب طلا بنويسند و در خزانه سلطنتى در جاى امن و محفوظى نگهدارى كنند. از آن به بعد اين نامه به «رساله ذهبيّه» (نامه طلايى) معروف شد.

امام (ع) در اين دستورالعمل طبّى و بهداشتى، نخست قانون كلى مربوط به بيماريها و درمان آنها را اين چنين بيان مى‌كند:

خداوند هيچ بدنى را به بيمارى بدون علاج مبتلا نمى‌كند؛ بنابراين براى هر بيمارى و دردى، درمان و علاجى وجود دارد.

سپس به تشريح ساختمان بدن انسان و نقش هر يك از اعضاى مختلف آن مى‌پردازد كه دليلى روشن بر آگاهى و احاطه جامع آن حضرت به «فيزيولوژى» يا شناخت عملكرد طبيعى اندامهاى بدن است.

امام (ع) در مرحله بعد، حساسيّت و اهميّت بعضى از اعضا و منشأ پيدايش احساس غم و شادى و انعكاس آن در بدن آدمى را تشريح مى‌كند و با مقايسه بدن انسان با يك مزرعه، راههاى مناسب تغذيه را براى دستيابى به بهداشت بهتر، ارائه مى‌دهد.

پس از آن، فصول سال را طبق تقويم رسمى ايرانيان در آن زمان، ماه به ماه تشريح، و تغييرات جوّى آب و هوا و تأثير آن بر بدن انسان را بيان مى‌كند و در نهايت توصيه مى‌نمايد كه متناسب با فصول مختلف، از چه نوع غذايى استفاده، و از چه نوع آن اجتناب شود، و اين بخش از دستورالعمل- در آن شرايط زمانى كه وسائل و تجهيزات هواشناسى وجود نداشت- بيانگر تبحّر بسيار زياد حضرت رضا (ع) در دانش هواشناسى است. [1]

[1] - بر گرفته و تلخيص از مجموعۀ آثار دومين كنگره جهانى حضرت رضا (ع)، ج 1، ص 370-373، مقاله آقاى احمد شريف. براى آگاهى از متن رساله ذهبيّه به مجموعة الآثار، اولين كنگره جهانى حضرت رضا (ع)، ص 389-426 رجوع كنيد