خلاصه‌

امام رضا (ع) در سال 183 ه. ق در سنّ 35 سالگى عهده‌دار امامت شد و امامتش بيست سال به طول انجاميد.

مقام امامت مقامى بلند و والاست كه مردم با عقول خود، كنه آن را درك نمى‌كنند و امام در آن چنان مقام رفيعى قرار دارد كه دست انسانها از آن كوتاه است.

با توجه به اين جايگاه بلند است كه تنها افراد معدودى شايستگى اين مقام را پيدا كرده‌اند. امام نشانه‌هايى دارد كه با وجود آنها در فردى مى‌توان او را امام ناميد.

براى اثبات امامت حضرت رضا (ع) دلائل زيادى وجود دارد كه در اين درس به سه مورد آن اشاره كرده‌ايم:

1- معرّفى از سوى پيامبر (ص) در شمار بقيّه امامان عليهم السّلام.

2- معرّفى و تصريح امام پيشين يعنى موسى‌بن جعفر (ع) او رابه عنوان جانشين وامام پس‌از خود.

3- شايستگيهاى فردى و برخوردارى آن حضرت از مجموعه ويژگيها و برجستگيهاى خاص امامت كه در اين درس و نيز درسهاى پيشين به پاره‌اى از آنها اشاره كرده‌ايم.

پرسش‌

1- حضرت رضا (ع) در چه سالى و در چه سنّى به امامت رسيد؟

2- امام رضا (ع) براى امامت چه جايگاهى قائل است؟

3- دلائل اثبات امامت امام رضا (ع) را برشماريد.

4- تعيين امام از سوى پيامبر (ص) چگونه به معناى تعيين او از سوى خداست؟

5- امام رضا (ع) چه ويژگيها و صلاحيتهايى براى امام بيان كرده است؟