اموال و وجوه شرعى كرده بود. با طولانى شدن مدت زندانى امام (ع) اموال زيادى نزد اينان گرد آمد. هنگامى كه آن حضرت به شهادت رسيد، فرزند بزرگوارش امام رضا (ع) از نمايندگان پدرش خواست تا اموالى را كه نزد خود دارند به وى تحويل دهند.

بعضى از وكلا كه فريفته دنيا و اموال گرد آمده شده بودند، براى تصاحب آنها دين خود را به دنياى خويش فروختند و در پاسخ به خواسته امام زمانشان، منكر رحلت امام كاظم شدند.

چهره‌هاى برجسته اين جريان انحرافى كه در شمار بنيانگذاران مكتب وقف به شمار مى‌آيند عبارتند از:

1- زياد بن مروان قندى كه از اصحاب امام صادق و امام كاظم عليهماالسّلام و وكيل پيشواى هفتم بود و در طول مدت بازداشت موسى‌بن جعفر (ع) اموال زيادى بالغ بر هفتاد هزار دينار نزد او فراهم آمد. [1]

رجالى بزرگ «كشّى»، زياد را يكى از اركان انديشه وقف و به وجود آورندگان تشكيلات واقفيّه دانسته است. [2]

2- على بن ابى حمزه بطائنى كه او نيز از ياران امام صادق و امام كاظم (ع) بود و از پيشواى ششم در ابواب مختلف فقه و نيز تفسير روايات زيادى نقل كرده است. وى در سمت وكالت پيشواى هفتم بالغ بر سى‌هزار دينار طلا از مردم سهم امام گرفت تا به امام‌كاظم بپردازد. [3]

رجالى برجسته ديگر: «ابن غضائرى»، على بن احمد ابى حمزه را اساس و پايه وقف و بدترين مردم معرفى كرده است. [4]

على بن ابى حمزه و زياد بن مروان قندى در پاسخ امام رضا (ع) كه خواسته بود اموال را به آن گرامى تحويل دهند، منكر اصل اموال شده و در جواب نامه امام نوشتند:

هيچ گونه مالى از موسى بن جعفر نزد ما نيست. [5]

[1] - رجال كشى، ج 2، ص 767، رديف 888

[2] - همان، ص 766، رديف 886

[3] - همان، ص 706، رديف 759

[4] - معجم رجال الحديث، ج 11، ص 215

[5] - الغيبة، شيخ طوسى، ص 43