تأثير انديشه وقف در افكار

پايه گذاران جريان انحرافى وقف هر چند بر موج هواهاى نفسانى سوار بوده و در پديد آوردن اين انديشه جز اغراض نفسانى و اهداف شيطانى انگيزه‌اى نداشتند؛ ليكن از آنجا كه برخى از آنان از چهره‌هاى سرشناس و شخصيتهاى معروف و نزديك به امامان (ع) بودند، افكار آنان پيامدهاى ناگوارى در جامعه برجاى گذاشت كه كمترين آن، تضعيف موقعيت امامت شيعى، ايجاد اختلاف ميان مسلمانان و مشغول ساختن افكار عمومى به مسائل انحرافى و غفلت از نيرنگها و توطئه‌هاى اساسى دشمن بود.

اين پديده شوم به قدرى ناگوار و اختلاف برانگيز بود كه امامان (ع) از آن به «فتنه» تعبير كرده‌اند. حكم بن عيص مى‌گويد: همراه دايى‌ام سليمان بن خالد بر امام صادق (ع) وارد شدم. حضرت از دايى‌ام پرسيد: اين جوان كيست؟ گفت: خواهرزاده‌ام مى‌باشد.

فرمود: آيا امر امامت را خوب مى‌شناسد؟ گفت: بلى. فرمود:

سپاس خداوندى را كه او را شيطان نيافريد. اى سليمان! فرزندانت را از فتنه شيعيان ما در پناه خداوند قرار بده!

عرض كردم: قربانت شوم، آن فتنه چيست؟ فرمود:

انكار امامت‌امامان و توقف بر فرزندم موسى (ع)؛ مرگ او را منكرمى‌شوند و مى‌پندارند كه بعد از موسى بن جعفر (ع) امامى نيست. آنان با اين فتنه‌اى كه بر پا مى‌كنند بدترين مردم هستند. [1]

پيدايش اين جريان گمراه‌كننده و ويرانگرِ بنيادين در آغاز امامت پيشواى هشتم، آن حضرت را با مشكلات جديدى مواجه ساخت و بخشى از وقت آن گرامى را جهت پاسخگويى به شبهات و طرد عناصر واقفيّه و بر ملاكردن چهره‌هاى شيطانى آنان به خود مشغول ساخت. [2]

[1] - رجال كشى، ج 2، ص 758، رديف 866؛ معجم رجال الحديث، ج 3، ص 176

[2] - در درسهاى آينده به اقدامات امام (ع) عليه واقفيّه اشاره خواهيم كرد