پيوستن به قيام دعوت كرد و آنان نيز جواب مثبت دادند.

با مرگ يزيد در سال 64 و سست شدن تسلط امويان و آشفته شدن اوضاع، بعضى از ياران سليمان شروع قيام را پيشنهاد كردند ولى سليمان كه هنوز زمان را مناسب و امكانات و نفرات را كافى نمى‌ديد، با پيشنهاد موافقت نكرد.

علنى شدن قيام‌

در فاصله بين مرگ يزيد و حاكم شدن مروان، گروندگان به سليمان زياد شدند و در اين زمان ابن زبير نيز عبدالله بن يزيد انصارى را به عنوان امير به كوفه اعزام كرد. قيام شيعيان در اين وقت از مرحله مخفى خارج و آشكار شده بود. بعضى از اشراف كوفه عبدالله بن يزيد را عليه توابين تحريض و تشويق كردند ولى او جواب داد كه اگر آنها خواهان مبارزه با شاميان و قاتلان امام حسين هستند، من مخالفتى ندارم و قاتل امام حسين هم عبيدالله بن زياد است.

با توجه به مسالمت حاكم زبيرى كوفه، شرايط براى توابين كاملا مناسب بود و هر روز بر تعداد آنان افزوده مى‌گشت تا اينكه شانزده هزار نفر با سليمان بيعت كردند.

يك اتفاق‌

در همين اثنا، مختار به كوفه آمد و وقتى از طرح و نقشه شيعيان آگاه شد، با آنان مخالفت كرد به خصوص اينكه سليمان را براى رهبرى قيام مناسب نمى‌دانست و او را داراى تجربه نظامى كافى نمى‌ديد. از اين جهت وى شيعيان را به سوى خود دعوت كرد و تبليغات مختار سبب شد عده‌اى از ياران سليمان او را رها كنند. «1»

شروع عملى قيام‌

سليمان و يارانش شب اول ربيع الاخر سال 65 را براى قيام تعيين كردند و براى‌