تشويق ياران به آخرت طلبى، آنان را به سيره امام على (ع) در جنگ دعوت كرد. در مأموريتى فرعى مسيّب با پانصد سوار به مقدّمه سپاه ابن زياد به فرماندهى ذى الكلاع تاخت و شكست سختى بر آنان وارد كرد و غنايمى فراوان به دست آورد.

پيكار عين الورده‌

عبيدالله، حصين را به فرماندهى دوازده هزار نفر به يارى ذى الكلاع فرستاد و جنگ اصلى در گرفت. سپاه شام توابين را به پذيرفتن خلافت مروانيان دعوت كردند و توابين آنان را به خلع مروانيان، اتحاد عليه زبيريان و واگذارى حكومت به اهل بيت خواندند. «1»

با نااميدى از مصالحه، دو سپاه آرايش جنگى گرفتند. سليمان در قلب، عبدالله بن سعد بر ميمنه و مسيب بر ميسره سپاه چهار هزار نفرى»

توابين تا غروب جنگيدند و در همه صحنه‌ها پيروزى از آنان بود. روز بعد سپاه امدادى عبيدالله به استعداد هشت هزار نفر به شاميان ملحق شد و تا عصرگاهان نيز دو سپاه به سختى جنگيدند. روز سوم نيز ادهم بن محرز با ده هزار نفر به يارى شاميان رسيد و تا ساعتى به ظهر مانده به سختى جنگيدند. در اين زمان سليمان زخمى و كشته‌هاى سپاه خود را زياد يافت؛ غلاف شمشير شكست و ياران را به مبارزه‌اى جانانه دعوت كرد و جنگيد تا شهيد شد. بعد از شهادت وى عبدالله بن سعد و عبدالله بن وال فرماندهى را عهده‌دار شدند و جنگيدند تا به شهادت رسيدند. روز به پايان مى‌رسيد كه نوبت به رفاعه بن شداد رسيد. او به باقيمانده ياران پيشنهاد عقب نشينى داد ولى افرادى عقب نشينى را سبب جرى شدن دشمن دانستند و پيشنهاد را رد كردند و تا غروب جنگيدند و با غروب آفتاب دو سپاه دست از جنگ كشيدند شبانگاهان بازمانده توابين عقب نشينى كردند و وقتى روز بعد سپاه شام از عقب نشينى آنان مطلع شد، به تعقيب آنان نپرداخت و بدين ترتيب قيامى‌