عادى در زندگى امامان اقدام نكرده و نه در تاييد آن و نه ردّ آن سخنى نمى‌گويند.» «1»

بر خلاف اين دو روش بايد توجه داشت كه امامان نه موجوداتى مافوق انسان، بلكه انسانهاى مافوقى هستند كه مراتب كمال را پيموده و به قلّه و اوج آن رسيده‌اند و ما گرچه نمى‌توانيم همانند آنان باشيم ولى مى‌توانيم و بايد در مراحلى بسيار پايين‌تر، همرنگ آنان بشويم و اين همان تكليفى است كه قرآن براى ما بيان مى‌كند:

(وَ لَكُمْ فى‌ رَسُولِ اللَّهِ اسْوَةٌ حَسَنَةٌ) «2»

پيامبر براى شما مقتداى نيكويى است.

امام على (ع) مى‌فرمايد:

«آگاه باشيد كه هر مأمومى را امام و پيشوايى است كه به او اقتدا مى‌كند و از نور علم او روشنايى مى‌گيرد و بدانيد كه امام شما از دنيايش به دو جامه كهنه و از طعامهاى لذيذش به دو قرص نان اكتفا كرده است. آگاه باشيد كه شما را توانايى چنين روشى نيست و لكن مرا با ورع، تلاش، عفت، استقامت و استحكام در راه حق يارى دهيد.» «3»

استاد مرتضى مى‌نويسد:

«ما در برابر اين دو دسته بر اين حقيقت تاكيد مى‌كنيم كه ائمه اطهار عليهم السلام، تجسّم «هدايت و تربيت الهى» براى انسانيت انسان هستند. آنها در عين داشتن واقعيت و وجود مادىِ همانند هر انسان ديگر، اين وجود مادى خود را به سمت خدا بالا برده و خداوند نيز باكرامات روشن و الطاف خفيّه و نامحدود خود آنها را مورد لطف قرار داده زيرا كه اهليت اين كار را داشته‌اند.» «4»

سيره و جهت گيرى كلى امامان عليهم السلام‌