و باز اعلام كرد:

«رها كردن قاتلان امام حسين تا اينكه آسوده بگردند و بر روى زمين راه بروند و زندگى كنند، از دين ما نيست.» «1»

ياران مختار خانه به خانه دنبال قاتلان امام حسين بودند و آنان را دستگير كرده و نزد مختار مى‌آوردند و او دستهاى گروهى و پاهاى گروه ديگر را قطع مى‌كرد تا اينكه گروه زيادى از آنان را به قتل رساند از جمله: شمر بن ذى الجوشن، خَوَلّى بن يزيد اصبحّى متولى سر امام حسين، عمر بن سعد و پسرش، حكيم بن طُقَيل قاتل ابوالفضل، مُرّة بن مُنقذ عبدى قاتل حضرت على اكبر عليه السلام، حرملة بن كاهل زننده تير به حلق على اصغر و بجدل بن سليم قطع كننده انگشت امام. «2»

با قلع و قمع قاتلان امام حسين در كوفه، ابراهيم روانه جنگ با عبيدالله شد و در موصل با سپاه عبيدالله درگير گرديد. در اين جنگ ابراهيم و يارانش با شجاعت كم نظيرى جنگيدند و سپاه عظيم شام را شكست دادند و عبيدالله بن زياد، حُصَين بن نُمَير، شرحبيل بن ذى الكلاع و جمع بسيارى از فرماندهان سپاه و تعداد بيشمارى از سپاهيان شام را كشتند. «3»

ابراهيم سر ابن زياد و ديگر فرماندهان سپاه را به نزد مختار فرستاد و مختار نيز سرها را به نزد امام سجاد و محمد بن حنفيه فرستاد «4»

شهادت مختار

تعدادى از اشراف كوفه و قاتلان امام حسين (ع) مثل شَبث بن رِبعىّ و محمد بن اشعث از دست مختار فرار كرده و به بصره نزد مُصعب بن زبير رفتند و او را عليه مختار