به خاطر اين اقدام پسنديده‌ات مدتى بر حكومت تو افزوده بعد نامه را مهر كرده و به غلامش داد تا به عبدالملك برساند. «1»

امام (ع) با فرستادن اين نامه چند منظور را دنبال مى‌كرد:

الف- مى‌خواست به عبدالملك بفهماند كه او به قدرت و خواست خداوندى از همه جرياناتى كه در كاخ او مى‌گذرد در همان وقت اطلاع پيدا مى‌كند.

ب- به او بفهماند كه با پيامبر رابطه مستقيم دارد و پيامبر او را خبر داده و از مضمون نامه آگاه ساخته است. يعنى علاوه بر اينكه فرزند نسبى رسول خداست، با او رابطه معنوى و روحى هم دارد.

ج- امام در نامه تصريح مى‌كند كه به مدت حكومت او اضافه شد. نه خلافت زيرا او را خليفه رسول الله نمى‌داند.

اين نامه امام به عبدالملك و خبر دادن از اقدام خوب او و مشكور بودن آن اقدام نزد خدا، اعلان و اعلام تعالى و برترى امام بر عبدالملك است و او را به قبولى اين برترى فرا مى‌خواند. عبدالملك تاريخ نامه‌اش به حجاج را بررسى كرد و آن را درست موافق نوشته امام يافت و خوشحال شد و هدايايى براى امام فرستاد. «2»

بى‌اعتنايى امام به عبدالملك‌

يكى از روشهاى مبارزاتى امامان- از جمله امام سجاد- با خلفا، دورى گزيدن از آنان بود. آنان با اين روش خود مهر عدم تاييد و بطلان بر پيشانى خلفا مى‌زدند. از طرف ديگر خلفا خيلى علاقه داشتند كه امامان شيعه با آنان رفت و آمد داشته و هداياى آنان را بپذيرند.

عبدالملك بن مروان در مراسم حج شركت كرد. در مراسم طواف، امام (ع) پيشاپيش عبدالملك به طواف مشغول بود و نسبت به عبدالملك بى‌توجهى مى‌كرد.